Definify.com
Definition 2024
Σηκοανός
Σηκοανός
Ancient Greek
Alternative forms
- Σηκουανός (Sēkouanós)
- (4th AD Koine) IPA(key): /sikoanós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /sikoanós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /sikoanós/
Noun
Σηκοᾱνός • (Sēkoānós) m (genitive Σηκοανοῦ); second declension
- one of the Sequani
Inflection
Second declension of Σηκοᾱνός, Σηκοᾱνοῦ
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Σηκοᾱνός | τὼ Σηκοᾱνώ | οἱ Σηκοᾱνοί |
| Genitive | τοῦ Σηκοᾱνοῦ | τοῖν Σηκοᾱνοῖν | τῶν Σηκοᾱνῶν |
| Dative | τῷ Σηκοᾱνῷ | τοῖν Σηκοᾱνοῖν | τοῖς Σηκοᾱνοῖς |
| Accusative | τὸν Σηκοᾱνόν | τὼ Σηκοᾱνώ | τοὺς Σηκοᾱνούς |
| Vocative | Σηκοᾱνέ | Σηκοᾱνώ | Σηκοᾱνοί |
Related terms
Descendants
- Greek: Σηκοανός (Sikoanós)
- plural: Σηκοανοί (Sikoanoí)
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025