Definify.com
Definition 2025
zwepen
zwepen
Dutch
Noun
zwepen
- Plural form of zweep
Verb
zwepen
- (transitive) To whip, flog, lash
- (figuratively, transitive) To drive forcefully
- De kreten der muiters zweepten de kapitein naar de sloep, voorbij de mast waaraan hij hen vaak had laten zwepen
- The mutineers' cries drove the captain to the boat, past the mast at which he had often ordered them whipped
- De kreten der muiters zweepten de kapitein naar de sloep, voorbij de mast waaraan hij hen vaak had laten zwepen
Inflection
| Inflection of zwepen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | zwepen | |||
| past singular | zweepte | |||
| past participle | gezweept | |||
| infinitive | zwepen | |||
| gerund | zwepen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | zweep | zweepte | ||
| 2nd person sing. (jij) | zweept | zweepte | ||
| 2nd person sing. (u) | zweept | zweepte | ||
| 2nd person sing. (gij) | zweept | zweepte | ||
| 3rd person singular | zweept | zweepte | ||
| plural | zwepen | zweepten | ||
| subjunctive sing.1 | zwepe | zweepte | ||
| subjunctive plur.1 | zwepen | zweepten | ||
| imperative sing. | zweep | |||
| imperative plur.1 | zweept | |||
| participles | zwepend | gezweept | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- opzwepen