Definify.com
Definition 2025
wringan
wringan
Old English
Verb
wringan
- to wring
Conjugation
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | tō wringanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wringe | wrang |
| 2nd-person singular | wringest | wrunge |
| 3rd-person singular | wringeþ | wrang |
| plural | wringaþ | wrungon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wringe | wrunge |
| plural | wringen | wrungen |
| imperative | ||
| singular | wring | |
| plural | wringaþ | |
| participle | present | past |
| wringende | (ġe)wrungen | |
Descendants
- English: wring
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *wringaną.
Verb
wringan
- to wring
Conjugation
Conjugation of wringan (strong class 3)
| infinitive | wringan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | wringu | wrang |
| 2nd person singular | wringis | wrungi |
| 3rd person singular | wringid | wrang |
| plural | wringad | wrungun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | wringe | wrungi |
| 2nd person singular | wringes | wrungis |
| 3rd person singular | wringe | wrungi |
| plural | wringen | wrungin |
| imperative | present | |
| singular | wring | |
| plural | wringad | |
| participle | present | past |
| wringandi | giwrungan, wrungan | |