Definify.com
Definition 2025
wandrian
wandrian
Old English
Verb
wandrian
Conjugation
Conjugation of wandrian (weak class 2)
| infinitive | wandrian | tō wandrianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wandrie wandriġe |
wandrode |
| 2nd-person singular | wandrast | wandrodest |
| 3rd-person singular | wandraþ | wandrode |
| plural | wandriaþ wandriġaþ |
wandrodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wandrie wandriġe |
wandrode |
| plural | wandrien wandriġen |
wandroden |
| imperative | ||
| singular | wandra | |
| plural | wandriaþ wandriġaþ |
|
| participle | present | past |
| wandriende wandriġende |
(ġe)wandrod | |
Descendants
- English: wander