Definify.com
Definition 2025
uitslapen
uitslapen
Dutch
Verb
uitslapen
- to sleep in
Inflection
| Inflection of uitslapen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitslapen | |||
| past singular | sliep uit | |||
| past participle | uitgeslapen | |||
| infinitive | uitslapen | |||
| gerund | uitslapen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | slaap uit | sliep uit | uitslaap | uitsliep |
| 2nd person sing. (jij) | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
| 2nd person sing. (u) | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
| 2nd person sing. (gij) | slaapt uit | sliept uit | uitslaapt | uitsliept |
| 3rd person singular | slaapt uit | sliep uit | uitslaapt | uitsliep |
| plural | slapen uit | sliepen uit | uitslapen | uitsliepen |
| subjunctive sing.1 | slape uit | sliepe uit | uitslape | uitsliepe |
| subjunctive plur.1 | slapen uit | sliepen uit | uitslapen | uitsliepen |
| imperative sing. | slaap uit | |||
| imperative plur.1 | slaapt uit | |||
| participles | uitslapend | uitgeslapen | ||
| 1) Archaic. | ||||