Definition 2025
tinó
tinó
Hungarian
Noun
tinó (plural tinók)
- steer (the castrated male of cattle, a young bullock)
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) |
|
singular |
plural |
| nominative |
tinó
|
tinók
|
| accusative |
tinót
|
tinókat
|
| dative |
tinónak
|
tinóknak
|
| instrumental |
tinóval
|
tinókkal
|
| causal-final |
tinóért
|
tinókért
|
| translative |
tinóvá
|
tinókká
|
| terminative |
tinóig
|
tinókig
|
| essive-formal |
tinóként
|
tinókként
|
| essive-modal |
—
|
—
|
| inessive |
tinóban
|
tinókban
|
| superessive |
tinón
|
tinókon
|
| adessive |
tinónál
|
tinóknál
|
| illative |
tinóba
|
tinókba
|
| sublative |
tinóra
|
tinókra
|
| allative |
tinóhoz
|
tinókhoz
|
| elative |
tinóból
|
tinókból
|
| delative |
tinóról
|
tinókról
|
| ablative |
tinótól
|
tinóktól
|
| Possessive forms of tinó
|
| possessor |
single possession |
multiple possessions |
| 1st person sing. |
tinóm
|
tinóim
|
| 2nd person sing. |
tinód
|
tinóid
|
| 3rd person sing. |
tinója
|
tinói
|
| 1st person plural |
tinónk
|
tinóink
|
| 2nd person plural |
tinótok
|
tinóitok
|
| 3rd person plural |
tinójuk
|
tinóik
|