Definify.com
Definition 2024
terechtkomen
terechtkomen
Dutch
Verb
terechtkomen
- to land
- Hij kwam ongelukkig terecht en brak zijn been.
- He landed in an unfortunate way and broke his leg.
- Hij kwam ongelukkig terecht en brak zijn been.
- to end up
- Hij vroeg zich af hoe die brief in de verkeerde bus terechtgekomen was.
- He wondered how this letter ended up in the wrong mailbox.
- Hij vroeg zich af hoe die brief in de verkeerde bus terechtgekomen was.
Inflection
| Inflection of terechtkomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terechtkomen | |||
| past singular | kwam terecht | |||
| past participle | terechtgekomen | |||
| infinitive | terechtkomen | |||
| gerund | terechtkomen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kom terecht | kwam terecht | terechtkom | terechtkwam |
| 2nd person sing. (jij) | komt terecht | kwam terecht | terechtkomt | terechtkwam |
| 2nd person sing. (u) | komt terecht | kwam terecht | terechtkomt | terechtkwam |
| 2nd person sing. (gij) | komt terecht | kwaamt terecht | terechtkomt | terechtkwaamt |
| 3rd person singular | komt terecht | kwam terecht | terechtkomt | terechtkwam |
| plural | komen terecht | kwamen terecht | terechtkomen | terechtkwamen |
| subjunctive sing.1 | kome terecht | kwame terecht | terechtkome | terechtkwame |
| subjunctive plur.1 | komen terecht | kwamen terecht | terechtkomen | terechtkwamen |
| imperative sing. | kom terecht | |||
| imperative plur.1 | komt terecht | |||
| participles | terechtkomend | terechtgekomen | ||
| 1) Archaic. | ||||