Definify.com
Definition 2025
tegengaan
tegengaan
Dutch
Verb
tegengaan
- to counteract
Inflection
| Inflection of tegengaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tegengaan | |||
| past singular | ging tegen | |||
| past participle | tegengegaan | |||
| infinitive | tegengaan | |||
| gerund | tegengaan n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ga tegen | ging tegen | tegenga | tegenging |
| 2nd person sing. (jij) | gaat tegen | ging tegen | tegengaat | tegenging |
| 2nd person sing. (u) | gaat tegen | ging tegen | tegengaat | tegenging |
| 2nd person sing. (gij) | gaat tegen | gingt tegen | tegengaat | tegengingt |
| 3rd person singular | gaat tegen | ging tegen | tegengaat | tegenging |
| plural | gaan tegen | gingen tegen | tegengaan | tegengingen |
| subjunctive sing.1 | ga tegen | ginge tegen | tegenga | tegenginge |
| subjunctive plur.1 | gaan tegen | gingen tegen | tegengaan | tegengingen |
| imperative sing. | ga tegen | |||
| imperative plur.1 | gaat tegen | |||
| participles | tegengaand | tegengegaan | ||
| 1) Archaic. | ||||