Definify.com
Definition 2025
taeniatus
taeniatus
Latin
Adjective
taeniātus m (feminine taeniāta, neuter taeniātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | taeniātus | taeniāta | taeniātum | taeniātī | taeniātae | taeniāta | |
| genitive | taeniātī | taeniātae | taeniātī | taeniātōrum | taeniātārum | taeniātōrum | |
| dative | taeniātō | taeniātō | taeniātīs | ||||
| accusative | taeniātum | taeniātam | taeniātum | taeniātōs | taeniātās | taeniāta | |
| ablative | taeniātō | taeniātā | taeniātō | taeniātīs | |||
| vocative | taeniāte | taeniāta | taeniātum | taeniātī | taeniātae | taeniāta | |