Definify.com
Definition 2025
svín
svín
See also: svin
Faroese

svín
Noun
svín n (genitive singular svíns)
Declension
| n3 | Singular | Plural | ||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | svín | svínið | svín | svínini |
| Accusative | svín | svínið | svín | svínini |
| Dative | svíni | svíninum | svínum | svínunum |
| Genitive | svíns | svínsins | svína | svínanna |
Derived terms
- tindasvín
- villsvín
- mylnusvín
- aldansvín
Icelandic
Etymology
From Old Norse svín, from Proto-Germanic *swīną, from an adjectival form of Proto-Indo-European *sū-.
Pronunciation
- IPA(key): /sviːn/
- Rhymes: -iːn
Noun
svín n (genitive singular svíns, nominative plural svín)
- pig, swine (animal of the family Suidae)
- swine (contemptible person); one who is chauvinist, exploitative, very ill-mannered or uncleanly
Declension
declension of svín
| n-s | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | svín | svínið | svín | svínin |
| accusative | svín | svínið | svín | svínin |
| dative | svíni | svíninu | svínum | svínunum |
| genitive | svíns | svínsins | svína | svínanna |
Related terms
Anagrams
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *swīną, from an adjectival form of Proto-Indo-European *sū-.
Noun
svín n