Definify.com
Definition 2024
stracić
stracić
Polish
Verb
stracić pf (imperfective tracić)
- to lose (cause something to cease to be in one's possession or capability)
Conjugation
Conjugation of stracić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
| infinitive | stracić | |||||
| future tense | 1st | stracę | stracimy | |||
| 2nd | stracisz | stracicie | ||||
| 3rd | straci | stracą | ||||
| past tense | 1st | straciłem | straciłam | straciliśmy | straciłyśmy | |
| 2nd | straciłeś | straciłaś | straciliście | straciłyście | ||
| 3rd | stracił | straciła | straciło | stracili | straciły | |
| conditional | 1st | straciłbym | straciłabym | stracilibyśmy | straciłybyśmy | |
| 2nd | straciłbyś | straciłabyś | stracilibyście | straciłybyście | ||
| 3rd | straciłby | straciłaby | straciłoby | straciliby | straciłyby | |
| imperative | 1st | niech stracę | straćmy | |||
| 2nd | strać | straćcie | ||||
| 3rd | niech straci | niech stracą | ||||
| passive adjectival participle | stracony | stracona | stracone | straceni | stracone | |
| anterior adverbial participle | straciwszy | |||||
| impersonal past | stracono | |||||
| verbal noun | stracenie | |||||