Definify.com
Definition 2025
sleeën
sleeën
Dutch
Verb
sleeën
- to sleigh
Inflection
| Inflection of sleeën (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | sleeën | |||
| past singular | sleede | |||
| past participle | gesleed | |||
| infinitive | sleeën | |||
| gerund | sleeën n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | slee | sleede | ||
| 2nd person sing. (jij) | sleet | sleede | ||
| 2nd person sing. (u) | sleet | sleede | ||
| 2nd person sing. (gij) | sleet | sleede | ||
| 3rd person singular | sleet | sleede | ||
| plural | sleeën | sleeden | ||
| subjunctive sing.1 | sleeë | sleede | ||
| subjunctive plur.1 | sleeën | sleeden | ||
| imperative sing. | slee | |||
| imperative plur.1 | sleet | |||
| participles | sleeënd | gesleed | ||
| 1) Archaic. | ||||