Definify.com
Definition 2025
rutus
rutus
Latin
Participle
rutus m (feminine ruta, neuter rutum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | rutus | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
| genitive | rutī | rutae | rutī | rutōrum | rutārum | rutōrum | |
| dative | rutō | rutō | rutīs | ||||
| accusative | rutum | rutam | rutum | rutōs | rutās | ruta | |
| ablative | rutō | rutā | rutō | rutīs | |||
| vocative | rute | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
References
- rutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “rutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.