Definify.com
Definition 2024
rukka
rukka
Finnish
Adverb
rukka
- poor (pitiful); used always together with a noun or proper noun that shows the object of pitying.
- lapsirukka
- poor child
- Pekka-rukka
- poor Pekka
- lapsirukka
Synonyms
Anagrams
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrʏhka/
- Rhymes: -ʏhka
Verb
rukka (weak verb, third-person singular past indicative rukkaði, supine rukkað)
- to collect payment from (someone)
Conjugation
rukka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rukka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rukkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rukkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég rukka | við rukkum | present (nútíð) |
ég rukki | við rukkum |
| þú rukkar | þið rukkið | þú rukkir | þið rukkið | ||
| hann, hún, það rukkar | þeir, þær, þau rukka | hann, hún, það rukki | þeir, þær, þau rukki | ||
| past (þátíð) |
ég rukkaði | við rukkuðum | past (þátíð) |
ég rukkaði | við rukkuðum |
| þú rukkaðir | þið rukkuðuð | þú rukkaðir | þið rukkuðuð | ||
| hann, hún, það rukkaði | þeir, þær, þau rukkuðu | hann, hún, það rukkaði | þeir, þær, þau rukkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
rukka (þú) | rukkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rukkaðu | rukkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rukkast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rukkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rukkast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rukkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég rukkast | við rukkumst | present (nútíð) |
ég rukkist | við rukkumst |
| þú rukkast | þið rukkist | þú rukkist | þið rukkist | ||
| hann, hún, það rukkast | þeir, þær, þau rukkast | hann, hún, það rukkist | þeir, þær, þau rukkist | ||
| past (þátíð) |
ég rukkaðist | við rukkuðumst | past (þátíð) |
ég rukkaðist | við rukkuðumst |
| þú rukkaðist | þið rukkuðust | þú rukkaðist | þið rukkuðust | ||
| hann, hún, það rukkaðist | þeir, þær, þau rukkuðust | hann, hún, það rukkaðist | þeir, þær, þau rukkuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
rukkast (þú) | rukkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rukkastu | rukkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rukkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
rukkaður | rukkuð | rukkað | rukkaðir | rukkaðar | rukkuð | |
| accusative (þolfall) |
rukkaðan | rukkaða | rukkað | rukkaða | rukkaðar | rukkuð | |
| dative (þágufall) |
rukkuðum | rukkaðri | rukkuðu | rukkuðum | rukkuðum | rukkuðum | |
| genitive (eignarfall) |
rukkaðs | rukkaðrar | rukkaðs | rukkaðra | rukkaðra | rukkaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
rukkaði | rukkaða | rukkaða | rukkuðu | rukkuðu | rukkuðu | |
| accusative (þolfall) |
rukkaða | rukkuðu | rukkaða | rukkuðu | rukkuðu | rukkuðu | |
| dative (þágufall) |
rukkaða | rukkuðu | rukkaða | rukkuðu | rukkuðu | rukkuðu | |
| genitive (eignarfall) |
rukkaða | rukkuðu | rukkaða | rukkuðu | rukkuðu | rukkuðu | |