Esperanto

Noun

orfo ‎(accusative singular orfon, plural orfoj, accusative plural orfojn)

1. orphan
   • 1907, Kazimierz Bein (tr.), La Faraono, volume 1, translation of original by Bolesław Prus, page 124:

     Invalidoj, vidvinoj kaj orfoj de l’ oficiroj postulis pension; nobelaj sinjoroj — kortegajn oficojn por la filoj.

   • 1910, L. L. Zamenhof (tr.), Marta, Paris: Librairie Hachette, translation of original by Eliza Orzeszkowa, page 17:

     Kiu povas prikalkuli, kiom da fojoj en sia vivo li rigardis funebran veston de vidvino, palajn vizaĝojn kaj larmelacigitajn okulojn de orfoj?

Hyponyms

• (neologism, nonstandard) orfiĉo ‎(“male orphan”)
• orfino ‎(“female orphan”)

Derived terms

• orfejo ‎(“orphanage”)
• orfejestro ‎(“owner of an orphanage”)