Definify.com

Definition 2024

opklaren

(transitive) To (make) clear(er), clarify
(transitive) To fix, solve (especially a riddle etc.)
(intransitive) To render clear(er) figuratively, make look, feel etc. bright(er), lighter etc.
(transitive) To (become) clear(er), clear up physically
(intransitive) To clear up figuratively, look, feel etc. bright(er) etc.
(reflexive) (zich opklaren) To clear (up) oneself in either sense

Inflection of opklaren (weak, separable)
infinitive	opklaren
past singular	klaarde op
past participle	opgeklaard
infinitive	opklaren
gerund	opklaren n
verbal noun	—
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klaar op	klaarde op	opklaar	opklaarde
2nd person sing. (jij)	klaart op	klaarde op	opklaart	opklaarde
2nd person sing. (u)	klaart op	klaarde op	opklaart	opklaarde
2nd person sing. (gij)	klaart op	klaarde op	opklaart	opklaarde
3rd person singular	klaart op	klaarde op	opklaart	opklaarde
plural	klaren op	klaarden op	opklaren	opklaarden

subjunctive sing.¹	klare op	klaarde op	opklare	opklaarde
subjunctive plur.¹	klaren op	klaarden op	opklaren	opklaarden

imperative sing.	klaar op
imperative plur.¹	klaart op

participles	opklarend	opgeklaard
¹⁾ Archaic.