Definify.com
Definition 2024
ontvoeren
ontvoeren
Dutch
Verb
ontvoeren
- kidnap (to seize and detain a person unlawfully)
- Het Friese Dorestad werd vaak geplunderd en de Vikingen ontvoerden vrouwen en kinderen om ze elders als slaaf te verkopen.[1]— The Frisian [city] Dorestad was often plundered and the Vikings kidnapped women and children in order to sell them elsewhere as slaves.
Inflection
| Inflection of ontvoeren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontvoeren | |||
| past singular | ontvoerde | |||
| past participle | ontvoerd | |||
| infinitive | ontvoeren | |||
| gerund | ontvoeren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontvoer | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontvoert | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontvoert | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontvoert | ontvoerde | ||
| 3rd person singular | ontvoert | ontvoerde | ||
| plural | ontvoeren | ontvoerden | ||
| subjunctive sing.1 | ontvoere | ontvoerde | ||
| subjunctive plur.1 | ontvoeren | ontvoerden | ||
| imperative sing. | ontvoer | |||
| imperative plur.1 | ontvoert | |||
| participles | ontvoerend | ontvoerd | ||
| 1) Archaic. | ||||