Definify.com
Definition 2025
onteigenen
onteigenen
Dutch
Verb
onteigenen
- to expropriate, to exercise an act of eminent domain/compulsory purchase/resumption
Inflection
| Inflection of onteigenen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onteigenen | |||
| past singular | onteigende | |||
| past participle | onteigend | |||
| infinitive | onteigenen | |||
| gerund | onteigenen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | onteigen | onteigende | ||
| 2nd person sing. (jij) | onteigent | onteigende | ||
| 2nd person sing. (u) | onteigent | onteigende | ||
| 2nd person sing. (gij) | onteigent | onteigende | ||
| 3rd person singular | onteigent | onteigende | ||
| plural | onteigenen | onteigenden | ||
| subjunctive sing.1 | onteigene | onteigende | ||
| subjunctive plur.1 | onteigenen | onteigenden | ||
| imperative sing. | onteigen | |||
| imperative plur.1 | onteigent | |||
| participles | onteigenend | onteigend | ||
| 1) Archaic. | ||||