Definify.com
Definition 2025
onfon
onfon
Old English
Verb
onfōn (+ dative/accusative)
Conjugation
Conjugation of onfōn (strong class 7)
| infinitive | onfōn | tō onfōnne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | onfō | onfēng |
| 2nd-person singular | onfēhst | onfēnge |
| 3rd-person singular | onfēhþ | onfēng |
| plural | onfōþ | onfēngon |
| subjunctive | present | past |
| singular | onfō | onfēnge |
| plural | onfōn | onfēngen |
| imperative | ||
| singular | onfōh | |
| plural | onfōþ | |
| participle | present | past |
| — | onfangen, (ġe)onfongen | |
Descendants
- English: onfang