Definify.com
Definition 2024
odpocząć
odpocząć
Polish
Verb
odpocząć pf (imperfective odpoczywać)
- (intransitive) to have a rest, to relax
Conjugation
Conjugation of odpocząć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
| infinitive | odpocząć | |||||
| future tense | 1st | odpocznę | odpoczniemy | |||
| 2nd | odpoczniesz | odpoczniecie | ||||
| 3rd | odpocznie | odpoczną | ||||
| past tense | 1st | odpocząłem | odpoczęłam | odpoczęliśmy | odpoczęłyśmy | |
| 2nd | odpocząłeś | odpoczęłaś | odpoczęliście | odpoczęłyście | ||
| 3rd | odpoczął | odpoczęła | odpoczęło | odpoczęli | odpoczęły | |
| conditional | 1st | odpocząłbym | odpoczęłabym | odpoczęlibyśmy | odpoczęłybyśmy | |
| 2nd | odpocząłbyś | odpoczęłabyś | odpoczęlibyście | odpoczęłybyście | ||
| 3rd | odpocząłby | odpoczęłaby | odpoczęłoby | odpoczęliby | odpoczęłyby | |
| imperative | 1st | niech odpocznę | odpocznijmy | |||
| 2nd | odpocznij | odpocznijcie | ||||
| 3rd | niech odpocznie | niech odpoczną | ||||
| anterior adverbial participle | odpocząwszy | |||||
| impersonal past | odpoczęto | |||||
| verbal noun | odpoczęcie | |||||