Definify.com
Definition 2025
kidnappen
kidnappen
Dutch
Verb
kidnappen
- to kidnap
Inflection
| Inflection of kidnappen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kidnappen | |||
| past singular | kidnapte | |||
| past participle | gekidnapt | |||
| infinitive | kidnappen | |||
| gerund | kidnappen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kidnap | kidnapte | ||
| 2nd person sing. (jij) | kidnapt | kidnapte | ||
| 2nd person sing. (u) | kidnapt | kidnapte | ||
| 2nd person sing. (gij) | kidnapt | kidnapte | ||
| 3rd person singular | kidnapt | kidnapte | ||
| plural | kidnappen | kidnapten | ||
| subjunctive sing.1 | kidnappe | kidnapte | ||
| subjunctive plur.1 | kidnappen | kidnapten | ||
| imperative sing. | kidnap | |||
| imperative plur.1 | kidnapt | |||
| participles | kidnappend | gekidnapt | ||
| 1) Archaic. | ||||