Definify.com
Definition 2025
kakken
kakken
Dutch
Verb
kakken
- (intransitive) to defecate
- (transitive) to (secrete) **** (notably solids)
- (intransitive) to trot slowly, lustlessly
Inflection
| Inflection of kakken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kakken | |||
| past singular | kakte | |||
| past participle | gekakt | |||
| infinitive | kakken | |||
| gerund | kakken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kak | kakte | ||
| 2nd person sing. (jij) | kakt | kakte | ||
| 2nd person sing. (u) | kakt | kakte | ||
| 2nd person sing. (gij) | kakt | kakte | ||
| 3rd person singular | kakt | kakte | ||
| plural | kakken | kakten | ||
| subjunctive sing.1 | kakke | kakte | ||
| subjunctive plur.1 | kakken | kakten | ||
| imperative sing. | kak | |||
| imperative plur.1 | kakt | |||
| participles | kakkend | gekakt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- kakaard
- kakker
- kakkerd
- kakkerij
- kakking
- kaksel
- bekakken
- uitkakken
- aankakken
- nederkakken
- wegkakken