Definify.com

Definition 2025

jafna f ‎(genitive singular jöfnu, nominative plural jöfnur)

(mathematics) an equation
$x+x=2x$ er ekki flókin jafna.
$x+x=2x$ is not a complex equation.

declension of jafna

	indefinite	definite	indefinite	definite
f-w1	singular		plural
nominative	jafna	jafnan	jöfnur	jöfnurnar
accusative	jöfnu	jöfnuna	jöfnur	jöfnurnar
dative	jöfnu	jöfnunni	jöfnum	jöfnunum
genitive	jöfnu	jöfnunnar	jafna	jafnanna

jafna ‎(weak verb, third-person singular past indicative jafnaði, supine jafnað)

to equalise, level, even up, even out (make equal)
to level, even, even out (make flat)
(sports) to tie (to score points so as to have an equal score to that of the opponent)

jafna — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að jafna
supine (sagnbót)		jafnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jafnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jafna	við jöfnum	present (nútíð)	ég jafni	við jöfnum
	þú jafnar	þið jafnið		þú jafnir	þið jafnið
	hann, hún, það jafnar	þeir, þær, þau jafna		hann, hún, það jafni	þeir, þær, þau jafni

past (þátíð)	ég jafnaði	við jöfnuðum	past (þátíð)	ég jafnaði	við jöfnuðum
	þú jafnaðir	þið jöfnuðuð		þú jafnaðir	þið jöfnuðuð
	hann, hún, það jafnaði	þeir, þær, þau jöfnuðu		hann, hún, það jafnaði	þeir, þær, þau jöfnuðu

imperative (boðháttur)	jafna (þú)	jafnið (þið)
	jafnaðu	jafniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jafnast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að jafnast
supine (sagnbót)		jafnast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jafnandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jafnast	við jöfnumst	present (nútíð)	ég jafnist	við jöfnumst
	þú jafnast	þið jafnist		þú jafnist	þið jafnist
	hann, hún, það jafnast	þeir, þær, þau jafnast		hann, hún, það jafnist	þeir, þær, þau jafnist

past (þátíð)	ég jafnaðist	við jöfnuðumst	past (þátíð)	ég jafnaðist	við jöfnuðumst
	þú jafnaðist	þið jöfnuðust		þú jafnaðist	þið jöfnuðust
	hann, hún, það jafnaðist	þeir, þær, þau jöfnuðust		hann, hún, það jafnaðist	þeir, þær, þau jöfnuðust

imperative (boðháttur)	jafnast (þú)	jafnist (þið)
	jafnastu	jafnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jafnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jafnaður	jöfnuð	jafnað	jafnaðir	jafnaðar	jöfnuð
accusative (þolfall)	jafnaðan	jafnaða	jafnað	jafnaða	jafnaðar	jöfnuð
dative (þágufall)	jöfnuðum	jafnaðri	jöfnuðu	jöfnuðum	jöfnuðum	jöfnuðum
genitive (eignarfall)	jafnaðs	jafnaðrar	jafnaðs	jafnaðra	jafnaðra	jafnaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jafnaði	jafnaða	jafnaða	jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
accusative (þolfall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða	jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
dative (þágufall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða	jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
genitive (eignarfall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða	jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu