Definify.com
Definition 2025
inanimatus
inanimatus
Latin
Adjective
inanimātus m (feminine inanimāta, neuter inanimātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inanimātus | inanimāta | inanimātum | inanimātī | inanimātae | inanimāta | |
| genitive | inanimātī | inanimātae | inanimātī | inanimātōrum | inanimātārum | inanimātōrum | |
| dative | inanimātō | inanimātō | inanimātīs | ||||
| accusative | inanimātum | inanimātam | inanimātum | inanimātōs | inanimātās | inanimāta | |
| ablative | inanimātō | inanimātā | inanimātō | inanimātīs | |||
| vocative | inanimāte | inanimāta | inanimātum | inanimātī | inanimātae | inanimāta | |
References
- inanimatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “inanimatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- animate and inanimate nature: animata (animalia) inanimaque (not inanimata)
- animate and inanimate nature: animata (animalia) inanimaque (not inanimata)