Definify.com
Definition 2024
hika
hika
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈhɪːka/
- Rhymes: -ɪːka
Verb
hika (weak verb, third-person singular past indicative hikaði, supine hikað)
- to hesitate
Conjugation
hika — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hika | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hikað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hikandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hika | við hikum | present (nútíð) |
ég hiki | við hikum |
| þú hikar | þið hikið | þú hikir | þið hikið | ||
| hann, hún, það hikar | þeir, þær, þau hika | hann, hún, það hiki | þeir, þær, þau hiki | ||
| past (þátíð) |
ég hikaði | við hikuðum | past (þátíð) |
ég hikaði | við hikuðum |
| þú hikaðir | þið hikuðuð | þú hikaðir | þið hikuðuð | ||
| hann, hún, það hikaði | þeir, þær, þau hikuðu | hann, hún, það hikaði | þeir, þær, þau hikuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hika (þú) | hikið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hikaðu | hikiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||