Definify.com
Definition 2024
heyja
heyja
Icelandic
Verb
heyja (weak verb, third-person singular past indicative heyjaði, supine heyjað)
Conjugation
heyja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að heyja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
heyjað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
heyjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég heyja | við heyjum | present (nútíð) |
ég heyi | við heyjum |
| þú heyjar | þið heyið | þú heyir | þið heyið | ||
| hann, hún, það heyjar | þeir, þær, þau heyja | hann, hún, það heyi | þeir, þær, þau heyi | ||
| past (þátíð) |
ég heyjaði | við heyjuðum | past (þátíð) |
ég heyjaði | við heyjuðum |
| þú heyjaðir | þið heyjuðuð | þú heyjaðir | þið heyjuðuð | ||
| hann, hún, það heyjaði | þeir, þær, þau heyjuðu | hann, hún, það heyjaði | þeir, þær, þau heyjuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
heyja (þú) | heyið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| heyjaðu | heyiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
heyjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að heyjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
heyjast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
heyjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég heyjast | við heyjumst | present (nútíð) |
ég heyist | við heyjumst |
| þú heyjast | þið heyist | þú heyist | þið heyist | ||
| hann, hún, það heyjast | þeir, þær, þau heyjast | hann, hún, það heyist | þeir, þær, þau heyist | ||
| past (þátíð) |
ég heyjaðist | við heyjuðumst | past (þátíð) |
ég heyjaðist | við heyjuðumst |
| þú heyjaðist | þið heyjuðust | þú heyjaðist | þið heyjuðust | ||
| hann, hún, það heyjaðist | þeir, þær, þau heyjuðust | hann, hún, það heyjaðist | þeir, þær, þau heyjuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
heyjast (þú) | heyist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| heyjastu | heyisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
heyjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
heyjaður | heyjuð | heyjað | heyjaðir | heyjaðar | heyjuð | |
| accusative (þolfall) |
heyjaðan | heyjaða | heyjað | heyjaða | heyjaðar | heyjuð | |
| dative (þágufall) |
heyjuðum | heyjaðri | heyjuðu | heyjuðum | heyjuðum | heyjuðum | |
| genitive (eignarfall) |
heyjaðs | heyjaðrar | heyjaðs | heyjaðra | heyjaðra | heyjaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
heyjaði | heyjaða | heyjaða | heyjuðu | heyjuðu | heyjuðu | |
| accusative (þolfall) |
heyjaða | heyjuðu | heyjaða | heyjuðu | heyjuðu | heyjuðu | |
| dative (þágufall) |
heyjaða | heyjuðu | heyjaða | heyjuðu | heyjuðu | heyjuðu | |
| genitive (eignarfall) |
heyjaða | heyjuðu | heyjaða | heyjuðu | heyjuðu | heyjuðu | |
Etymology 1
From Old Norse heyja, from Proto-Germanic *hawjaną, cognate with Old English ġehēgan.
Verb
heyja (weak verb, third-person singular past indicative háði, supine háð)