Definify.com
Definition 2024
grafa
grafa
Icelandic
Verb
grafa (strong verb, third-person singular past indicative gróf, third-person plural past indicative grófu, supine grafið)
Conjugation
grafa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að grafa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
grafið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
grafandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég gref | við gröfum | present (nútíð) |
ég grafi | við gröfum |
| þú grefur | þið grafið | þú grafir | þið grafið | ||
| hann, hún, það grefur | þeir, þær, þau grafa | hann, hún, það grafi | þeir, þær, þau grafi | ||
| past (þátíð) |
ég gróf | við grófum | past (þátíð) |
ég græfi | við græfum |
| þú grófst | þið grófuð | þú græfir | þið græfuð | ||
| hann, hún, það gróf | þeir, þær, þau grófu | hann, hún, það græfi | þeir, þær, þau græfu | ||
| imperative (boðháttur) |
graf (þú) | grafið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| grafðu | grafiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
grafast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að grafast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
grafist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
grafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég grefst | við gröfumst | present (nútíð) |
ég grafist | við gröfumst |
| þú grefst | þið grafist | þú grafist | þið grafist | ||
| hann, hún, það grefst | þeir, þær, þau grafast | hann, hún, það grafist | þeir, þær, þau grafist | ||
| past (þátíð) |
ég grófst | við grófumst | past (þátíð) |
ég græfist | við græfumst |
| þú grófst | þið grófust | þú græfist | þið græfust | ||
| hann, hún, það grófst | þeir, þær, þau grófust | hann, hún, það græfist | þeir, þær, þau græfust | ||
| imperative (boðháttur) |
grafst (þú) | grafist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| grafstu | grafisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
grafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
grafinn | grafin | grafið | grafnir | grafnar | grafin | |
| accusative (þolfall) |
grafinn | grafna | grafið | grafna | grafnar | grafin | |
| dative (þágufall) |
gröfnum | grafinni | gröfnu | gröfnum | gröfnum | gröfnum | |
| genitive (eignarfall) |
grafins | grafinnar | grafins | grafinna | grafinna | grafinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
grafni | grafna | grafna | gröfnu | gröfnu | gröfnu | |
| accusative (þolfall) |
grafna | gröfnu | grafna | gröfnu | gröfnu | gröfnu | |
| dative (þágufall) |
grafna | gröfnu | grafna | gröfnu | gröfnu | gröfnu | |
| genitive (eignarfall) |
grafna | gröfnu | grafna | gröfnu | gröfnu | gröfnu | |
Synonyms
Derived terms
- grafa skurði (to trench)
- grafa undan (to undermine)
Related terms
Etymology 2
From the verb grafa (“to dig”).
A modern excavator.
Noun
grafa f (genitive singular gröfu, nominative plural gröfur)
Declension
declension of grafa
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | grafa | grafan | gröfur | gröfurnar |
| accusative | gröfu | gröfuna | gröfur | gröfurnar |
| dative | gröfu | gröfunni | gröfum | gröfunum |
| genitive | gröfu | gröfunnar | grafa | grafanna |
Derived terms
- keðjugrafa (trencher)
- traktorsgrafa (excavator loader)
- vökvagrafa (hydraulic excavator)
- vélgrafa (mechanical excavator)
- víragrafa (rope-operated excavator)
Etymology 3
Noun
grafa
- indefinite genitive plural of gröf
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *grabaną, whence also Old English grafan (English grave), Old Saxon bigraƀan, Dutch graven, Old High German graban (German graben), Gothic 𐌲𐍂𐌰𐌱𐌰𐌽 (graban). Ultimately from Proto-Indo-European *gʰrābʰ- (“to dig, scratch, scrape”).
Verb
grafa
- to dig
- to bury
- to engrave
- to enquire (also in middle voice: grafask)
- (impersonal) to cause the formation of pus (in something); suppurate
Related terms
- grǫf
Descendants
References
- grafa in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press