Definify.com
Definition 2025
eten
eten
Dutch
Verb
eten
- (transitive) to eat
Inflection
| Inflection of eten (strong class 5) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | eten | |||
| past singular | at | |||
| past participle | gegeten | |||
| infinitive | eten | |||
| gerund | eten n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | eet | at | ||
| 2nd person sing. (jij) | eet | at | ||
| 2nd person sing. (u) | eet | at | ||
| 2nd person sing. (gij) | eet | at | ||
| 3rd person singular | eet | at | ||
| plural | eten | aten | ||
| subjunctive sing.1 | ete | ate | ||
| subjunctive plur.1 | eten | aten | ||
| imperative sing. | eet | |||
| imperative plur.1 | eet | |||
| participles | etend | gegeten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Etymology 2
Gerund of the verb eten.
Noun
eten n (uncountable, diminutive etentje n)
Derived terms
Anagrams
Low German
Etymology
From Old Saxon etan, from Proto-Germanic *etaną, from Proto-Indo-European *h₁ed-. Cognate with Dutch eten, West Frisian ite, German essen, English eat, Danish æde, Swedish äta, Icelandic éta.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈeːtən/
Verb
eten (past singular eet, past participle eten, auxiliary verb hebben)
- to eat
Conjugation
Conjugation of eten (strong verb)
| infinitive | eten | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | eet | eet |
| 2nd person singular | ittst | eetst |
| 3rd person singular | itt | eet |
| plural | eet | eten |
| imperative | present | — |
| singular | itt, eet | |
| plural | eet | |
| participle | present | past |
| eten | eten | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||
Derived terms
- Eten
- opeten
- övereten