Definify.com
Definition 2024
erta
erta
Icelandic
Verb
erta (weak verb, third-person singular past indicative erti, supine ert)
- to irritate (cause physical discomfort to a part of the body, etc.)
- to tease, to irritate, to provoke
Conjugation
erta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að erta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ert | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ertandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég erti | við ertum | present (nútíð) |
ég erti | við ertum |
| þú ertir | þið ertið | þú ertir | þið ertið | ||
| hann, hún, það ertir | þeir, þær, þau erta | hann, hún, það erti | þeir, þær, þau erti | ||
| past (þátíð) |
ég erti | við ertum | past (þátíð) |
ég erti | við ertum |
| þú ertir | þið ertuð | þú ertir | þið ertuð | ||
| hann, hún, það erti | þeir, þær, þau ertu | hann, hún, það erti | þeir, þær, þau ertu | ||
| imperative (boðháttur) |
ert (þú) | ertið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ertu | ertiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
ertast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að ertast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
erst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ertandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég ertist | við ertumst | present (nútíð) |
ég ertist | við ertumst |
| þú ertist | þið ertist | þú ertist | þið ertist | ||
| hann, hún, það ertist | þeir, þær, þau ertast | hann, hún, það ertist | þeir, þær, þau ertist | ||
| past (þátíð) |
ég ertist | við ertumst | past (þátíð) |
ég ertist | við ertumst |
| þú ertist | þið ertust | þú ertist | þið ertust | ||
| hann, hún, það ertist | þeir, þær, þau ertust | hann, hún, það ertist | þeir, þær, þau ertust | ||
| imperative (boðháttur) |
erst (þú) | ertist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| erstu | ertisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
ertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
ertur | ert | ert | ertir | ertar | ert | |
| accusative (þolfall) |
ertan | erta | ert | erta | ertar | ert | |
| dative (þágufall) |
ertum | ertri | ertu | ertum | ertum | ertum | |
| genitive (eignarfall) |
erts | ertrar | erts | ertra | ertra | ertra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
erti | erta | erta | ertu | ertu | ertu | |
| accusative (þolfall) |
erta | ertu | erta | ertu | ertu | ertu | |
| dative (þágufall) |
erta | ertu | erta | ertu | ertu | ertu | |
| genitive (eignarfall) |
erta | ertu | erta | ertu | ertu | ertu | |
Noun
erta f (genitive singular ertu, nominative plural ertur)
Declension
declension of erta