Definify.com

Definition 2024


dicto

dicto

See also: dictó

Catalan

Verb

dicto

  1. first-person singular present indicative form of dictar

Dalmatian

Alternative forms

Etymology

From Latin decimus.

Pronunciation

  • IPA(key): ˈdiktə

Numeral

dicto

  1. tenth

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈdik.toː/, [ˈdɪk.toː]

Etymology 1

From dīcō (say, speak) + -tō (frequentative suffix). See dictus.

Verb

dictō (present infinitive dictāre, perfect active dictāvī, supine dictātum); first conjugation

  1. I repeat, say often.
  2. I dictate (to someone for writing).
  3. I compose, express in writing.
  4. I prescribe, recommend.
Inflection
   Conjugation of dicto (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dictō dictās dictat dictāmus dictātis dictant
imperfect dictābam dictābās dictābat dictābāmus dictābātis dictābant
future dictābō dictābis dictābit dictābimus dictābitis dictābunt
perfect dictāvī dictāvistī dictāvit dictāvimus dictāvistis dictāvērunt, dictāvēre
pluperfect dictāveram dictāverās dictāverat dictāverāmus dictāverātis dictāverant
future perfect dictāverō dictāveris dictāverit dictāverimus dictāveritis dictāverint
passive present dictor dictāris, dictāre dictātur dictāmur dictāminī dictantur
imperfect dictābar dictābāris, dictābāre dictābātur dictābāmur dictābāminī dictābantur
future dictābor dictāberis, dictābere dictābitur dictābimur dictābiminī dictābuntur
perfect dictātus + present active indicative of sum
pluperfect dictātus + imperfect active indicative of sum
future perfect dictātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dictem dictēs dictet dictēmus dictētis dictent
imperfect dictārem dictārēs dictāret dictārēmus dictārētis dictārent
perfect dictāverim dictāverīs dictāverit dictāverīmus dictāverītis dictāverint
pluperfect dictāvissem dictāvissēs dictāvisset dictāvissēmus dictāvissētis dictāvissent
passive present dicter dictēris, dictēre dictētur dictēmur dictēminī dictentur
imperfect dictārer dictārēris, dictārēre dictārētur dictārēmur dictārēminī dictārentur
perfect dictātus + present active subjunctive of sum
pluperfect dictātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dictā dictāte
future dictātō dictātō dictātōte dictantō
passive present dictāre dictāminī
future dictātor dictātor dictantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dictāre dictāvisse dictātūrus esse dictārī dictātus esse dictātum īrī
participles dictāns dictātūrus dictātus dictandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
dictāre dictandī dictandō dictandum dictātum dictātū
Derived terms
Related terms
Descendants

Etymology 2

Non-lemma forms.

Participle

dictō

  1. dative masculine singular of dictus
  2. dative neuter singular of dictus
  3. ablative masculine singular of dictus
  4. ablative neuter singular of dictus

Noun

dictō

  1. dative singular of dictum
  2. ablative singular of dictum

References


Portuguese

Noun

dicto m (plural dictos)

  1. Obsolete spelling of dito

Adjective

dicto m (feminine singular dicta, masculine plural dictos, feminine plural dictas, comparable)

  1. Obsolete spelling of dito

Verb

dicto

  1. Obsolete spelling of dito

Spanish

Verb

dicto

  1. First-person singular (yo) present indicative form of dictar.