Definify.com
Webster 1913 Edition
Dis
‖
Dis
,p
rop.
Noun.
[L.]
The god Pluto, god of the underworld; also called
Dis Pater
. Shak.
Webster 1828 Edition
Dis
DIS
, a prefix or inseparable preposition, from the Latin, whence Fr. Des, Sp. Dis, and de may in some instances be the same word contracted. Dis denotes separation, a parting from; hence it has the force of a privative and negative, as in disarm, disoblige, disagree. In some cases, it still signifies separation, as in distribute, disconnect.Definition 2024
diş
diş
See also: Appendix:Variations of "dis"
Turkish
Etymology
From Old Turkic tış, from Proto-Turkic *tīš, *dīĺ (“tooth”).
Pronunciation
- IPA(key): [diʃ]
Noun
diş (definite accusative dişi, plural dişler)
Declension
declension of diş
possessive forms of diş
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | dişim | dişlerim |
| definite accusative (belirtme) | dişimi | dişlerimi |
| dative (yönelme) | dişime | dişlerime |
| locative (bulunma) | dişimde | dişlerimde |
| ablative (çıkma) | dişimden | dişlerimden |
| genitive (tamlayan) | dişimin | dişlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dişin | dişlerin |
| definite accusative (belirtme) | dişini | dişlerini |
| dative (yönelme) | dişine | dişlerine |
| locative (bulunma) | dişinde | dişlerinde |
| ablative (çıkma) | dişinden | dişlerinden |
| genitive (tamlayan) | dişinin | dişlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dişi | dişleri |
| definite accusative (belirtme) | dişini | dişlerini |
| dative (yönelme) | dişine | dişlerine |
| locative (bulunma) | dişinde | dişlerinde |
| ablative (çıkma) | dişinden | dişlerinden |
| genitive (tamlayan) | dişinin | dişlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dişimiz | dişlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | dişimizi | dişlerimizi |
| dative (yönelme) | dişimize | dişlerimize |
| locative (bulunma) | dişimizde | dişlerimizde |
| ablative (çıkma) | dişimizden | dişlerimizden |
| genitive (tamlayan) | dişimizin | dişlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dişiniz | dişleriniz |
| definite accusative (belirtme) | dişinizi | dişlerinizi |
| dative (yönelme) | dişinize | dişlerinize |
| locative (bulunma) | dişinizde | dişlerinizde |
| ablative (çıkma) | dişinizden | dişlerinizden |
| genitive (tamlayan) | dişinizin | dişlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | dişleri | dişleri |
| definite accusative (belirtme) | dişlerini | dişlerini |
| dative (yönelme) | dişlerine | dişlerine |
| locative (bulunma) | dişlerinde | dişlerinde |
| ablative (çıkma) | dişlerinden | dişlerinden |
| genitive (tamlayan) | dişlerinin | dişlerinin |
Derived terms
Turkmen
Etymology
From Old Turkic tış, from Proto-Turkic *tīš, *dīĺ (“tooth”).
Pronunciation
- IPA(key): [diːʃ]
Noun
diş (definite accusative dişi, plural dişler)