Definify.com
Definition 2024
burun
burun
Turkish
Noun
burun (definite accusative burnu, plural burunlar)
Derived terms
- burunla
- burunlu
- burunsa
- burunsuz
Related terms
- (geography): Ümit Burnu (Cape of Good Hope)
Declension
declension of burun
possessive forms of burun
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | burnum | burunlarım |
| definite accusative (belirtme) | burnumu | burunlarımı |
| dative (yönelme) | burnuma | burunlarıma |
| locative (bulunma) | burnumda | burunlarımda |
| ablative (çıkma) | burnumdan | burunlarımdan |
| genitive (tamlayan) | burnumun | burunlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | burnun | burunların |
| definite accusative (belirtme) | burnunu | burunlarını |
| dative (yönelme) | burnuna | burunlarına |
| locative (bulunma) | burnunda | burunlarında |
| ablative (çıkma) | burnundan | burunlarından |
| genitive (tamlayan) | burnunun | burunlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | burnu | burunları |
| definite accusative (belirtme) | burnunu | burunlarını |
| dative (yönelme) | burnuna | burunlarına |
| locative (bulunma) | burnunda | burunlarında |
| ablative (çıkma) | burnundan | burunlarından |
| genitive (tamlayan) | burnunun | burunlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | burnumuz | burunlarımız |
| definite accusative (belirtme) | burnumuzu | burunlarımızı |
| dative (yönelme) | burnumuza | burunlarımıza |
| locative (bulunma) | burnumuzda | burunlarımızda |
| ablative (çıkma) | burnumuzdan | burunlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | burnumuzun | burunlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | burnunuz | burunlarınız |
| definite accusative (belirtme) | burnunuzu | burunlarınızı |
| dative (yönelme) | burnunuza | burunlarınıza |
| locative (bulunma) | burnunuzda | burunlarınızda |
| ablative (çıkma) | burnunuzdan | burunlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | burnunuzun | burunlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | burunları | burunları |
| definite accusative (belirtme) | burunlarını | burunlarını |
| dative (yönelme) | burunlarına | burunlarına |
| locative (bulunma) | burunlarında | burunlarında |
| ablative (çıkma) | burunlarından | burunlarından |
| genitive (tamlayan) | burunlarının | burunlarının |
Turkmen
Etymology
From Proto-Turkic *burun
Noun
burun (definite accusative burunu, plural burunlar)
Uzbek
| Other scripts | |
|---|---|
| Cyrillic | бурун |
| Roman | burun |
| Perso-Arabic | |
Etymology
From Proto-Turkic *burun
Noun
burun (plural burunlar)