Definify.com

Definition 2024

boşanma ‎(definite accusative boşanmayı, plural boşanmalar)

declension of boşanma

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	boşanma	boşanmalar
definite accusative (belirtme)	boşanmayı	boşanmaları
dative (yönelme)	boşanmaya	boşanmalara
locative (bulunma)	boşanmada	boşanmalarda
ablative (ayrılma)	boşanmadan	boşanmalardan
genitive (tamlayan)	boşanmanın	boşanmaların

predicative forms of boşanma

simple present	singular	plural
ben (I am)	boşanmayım	boşanmalarım*
sen (you are)	boşanmasın	boşanmalarsın*
o (he/she/it is)	boşanma / boşanmadır	boşanmalar* / boşanmalardır*
biz (we are)	boşanmayız	boşanmalarız
siz (you are)	boşanmasınız	boşanmalarsınız
onlar (they are)	boşanmalar	boşanmalardır
simple past	singular	plural
ben (I was)	boşanmaydım	boşanmalardım*
sen (you were)	boşanmaydın	boşanmalardın*
o (he/she/it was)	boşanmaydı	boşanmalardı*
biz (we were)	boşanmaydık	boşanmalardık
siz (you were)	boşanmaydınız	boşanmalardınız
onlar (they were)	boşanmaydılar	boşanmalardı
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	boşanmaymışım	boşanmalarmışım*
sen (you were)	boşanmaymışsın	boşanmalarmışsın*
o (he/she/it was)	boşanmaymış	boşanmalarmış*
biz (we were)	boşanmaymışız	boşanmalarmışız
siz (you were)	boşanmaymışsınız	boşanmalarmışsınız
onlar (they were)	boşanmaymışlar	boşanmalarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

boşanma