Definify.com
Definition 2025
bimaculatus
bimaculatus
Latin
Adjective
bimaculātus m (feminine bimaculāta, neuter bimaculātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | bimaculātus | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta | |
| genitive | bimaculātī | bimaculātae | bimaculātī | bimaculātōrum | bimaculātārum | bimaculātōrum | |
| dative | bimaculātō | bimaculātō | bimaculātīs | ||||
| accusative | bimaculātum | bimaculātam | bimaculātum | bimaculātōs | bimaculātās | bimaculāta | |
| ablative | bimaculātō | bimaculātā | bimaculātō | bimaculātīs | |||
| vocative | bimaculāte | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta | |
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet.