Definify.com
Definition 2025
bijstellen
bijstellen
Dutch
Verb
bijstellen
Inflection
| Inflection of bijstellen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijstellen | |||
| past singular | stelde bij | |||
| past participle | bijgesteld | |||
| infinitive | bijstellen | |||
| gerund | bijstellen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stel bij | stelde bij | bijstel | bijstelde |
| 2nd person sing. (jij) | stelt bij | stelde bij | bijstelt | bijstelde |
| 2nd person sing. (u) | stelt bij | stelde bij | bijstelt | bijstelde |
| 2nd person sing. (gij) | stelt bij | stelde bij | bijstelt | bijstelde |
| 3rd person singular | stelt bij | stelde bij | bijstelt | bijstelde |
| plural | stellen bij | stelden bij | bijstellen | bijstelden |
| subjunctive sing.1 | stelle bij | stelde bij | bijstelle | bijstelde |
| subjunctive plur.1 | stellen bij | stelden bij | bijstellen | bijstelden |
| imperative sing. | stel bij | |||
| imperative plur.1 | stelt bij | |||
| participles | bijstellend | bijgesteld | ||
| 1) Archaic. | ||||