Definify.com
Definition 2025
biewen
biewen
Luxembourgish
Verb
biewen (third-person singular present bieft, past participle gebieft, auxiliary verb hunn)
Conjugation
| Regular | ||
|---|---|---|
| infinitive | biewen | |
| participle | gebieft | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | biewen | — |
| 2nd singular | biefs | bief |
| 3rd singular | bieft | — |
| 1st plural | biewen | — |
| 2nd plural | bieft | bieft |
| 3rd plural | biewen | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||