Definify.com

Definition 2024


amitto

amitto

Italian

Noun

amitto m (plural amitti)

  1. amice

Latin

Etymology

From ab- (away) + mittō (send).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /aːˈmit.toː/, [aːˈmɪt.toː]

Verb

āmittō (present infinitive āmittere, perfect active āmīsī, supine āmissum); third conjugation

  1. I let go.
  2. I lose.

Inflection

   Conjugation of amitto (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present āmittō āmittis āmittit āmittimus āmittitis āmittunt
imperfect āmittēbam āmittēbās āmittēbat āmittēbāmus āmittēbātis āmittēbant
future āmittam āmittēs āmittet āmittēmus āmittētis āmittent
perfect āmīsī āmīsistī āmīsit āmīsimus āmīsistis āmīsērunt, āmīsēre
pluperfect āmīseram āmīserās āmīserat āmīserāmus āmīserātis āmīserant
future perfect āmīserō āmīseris āmīserit āmīserimus āmīseritis āmīserint
passive present āmittor āmitteris, āmittere āmittitur āmittimur āmittiminī āmittuntur
imperfect āmittēbar āmittēbāris, āmittēbāre āmittēbātur āmittēbāmur āmittēbāminī āmittēbantur
future āmittar āmittēris, āmittēre āmittētur āmittēmur āmittēminī āmittentur
perfect āmissus + present active indicative of sum
pluperfect āmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect āmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present āmittam āmittās āmittat āmittāmus āmittātis āmittant
imperfect āmitterem āmitterēs āmitteret āmitterēmus āmitterētis āmitterent
perfect āmīserim āmīserīs āmīserit āmīserīmus āmīserītis āmīserint
pluperfect āmīsissem āmīsissēs āmīsisset āmīsissēmus āmīsissētis āmīsissent
passive present āmittar āmittāris, āmittāre āmittātur āmittāmur āmittāminī āmittantur
imperfect āmitterer āmitterēris, āmitterēre āmitterētur āmitterēmur āmitterēminī āmitterentur
perfect āmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect āmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present āmitte āmittite
future āmittitō āmittitō āmittitōte āmittuntō
passive present āmittere āmittiminī
future āmittitor āmittitor āmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives āmittere āmīsisse āmissūrus esse āmittī āmissus esse āmissum īrī
participles āmittēns āmissūrus āmissus āmittendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
āmittere āmittendī āmittendō āmittendum āmissum āmissū

References

  • amitto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • amitto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Félix Gaffiot (1934), “amitto”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to lose no time: tempus non amittere, perdere
    • to lose one's sight: oculos, lumina amittere
    • to lose, let slip an opportunity: occasionem praetermittere, amittere (through carelessness), omittere (deliberately), dimittere (through indifference)
    • to be quite insensible of all feelings to humanity: omnem humanitatis sensum amisisse
    • to lose one's case: causam or litem amittere, perdere