Definify.com
Definition 2025
Ketil
Ketil
See also: ketil
Faroese
Proper noun
Ketil m
- A male given name.
Usage notes
- son of Ketil: Ketilsson
- daughter of Ketil: Ketilsdóttir
Declension
| Singular | |
| Indefinite | |
| Nominative | Ketil |
| Accusative | Ketil |
| Dative | Ketili |
| Genitive | Ketils |
ketil
ketil
See also: Ketil
Faroese
Etymology
From Old Norse ketill, from Latin catillus. Cognate with Swedish kittel.
Noun
ketil m (genitive singular ketils, plural ketlar)
Declension
| Declension of ketil | ||||||
| Singular | Plural | |||||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |||
| Nominative | ketil | ketilin | ketlar | ketlarnir | ||
| Accusative | ketil | ketilin | ketlar | ketlarnar | ||
| Dative | ketli | ketlinum | ketlum | ketlunum | ||
| Genitive | ketils | ketilsins | ketla | ketlanna | ||
| Declension of ketil | ||||||
| Singular | Plural | |||||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |||
| Nominative | ketil | ketilin | katlar | katlarnir | ||
| Accusative | ketil | ketilin | katlar | katlarnar | ||
| Dative | katli | katlinum | køtlum | køtlunum | ||
| Genitive | katlar | katlarins | katla | katlanna | ||