English

Proper noun

Duvel

1. A strong golden Flemish pale ale.

Dutch

Noun

duvel m ‎(plural duvels, diminutive duveltje n)

1. devil
2. body, especially in op z'n duvel 'a beating'
3. impish child, rascal

References

• M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]

Anagrams

• vulde