Definify.com

Definition 2024

ἀραρίσκω

Ancient Greek

Verb

ἀραρίσκω • ‎(ararískō)

(transitive)
1. join, fasten
2. fit together, construct
  1. prepare, contrive
3. fit, equip, furnish
  1. please, gratify
4. make fit, make pleasing
(intransitive)
1. to be joined closely together
  1. to be fixed
2. to fit or suit
3. to be fitted with, furnished with
4. to be fitted, suiting, agreeable, pleasing

Usage notes

The present, imperfect, future, and aorist 1 active forms govern the transitive senses, while the middle tenses, aorist 2 and active perfect and pluperfect forms govern the intransitive.

Inflection

Present: ἀραρίσκω, ἀραρίσκομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀραρίσκω	ἀραρίσκεις	ἀραρίσκει	ἀραρίσκετον	ἀραρίσκετον	ἀραρίσκομεν	ἀραρίσκετε	ἀραρίσκουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀραρίσκω	ἀραρίσκῃς	ἀραρίσκῃ	ἀραρίσκητον	ἀραρίσκητον	ἀραρίσκωμεν	ἀραρίσκητε	ἀραρίσκωσῐ(ν)
	optative	ἀραρίσκοιμῐ	ἀραρίσκοις	ἀραρίσκοι	ἀραρίσκοιτον	ἀραρισκοίτην	ἀραρίσκοιμεν	ἀραρίσκοιτε	ἀραρίσκοιεν
	imperative		ἀράρισκε	ἀραρισκέτω	ἀραρίσκετον	ἀραρισκέτων		ἀραρίσκετε	ἀραρισκόντων
middle/ passive	indicative	ἀραρίσκομαι	ἀραρίσκει/ ἀραρίσκῃ	ἀραρίσκεται	ἀραρίσκεσθον	ἀραρίσκεσθον	ἀραρισκόμεθᾰ	ἀραρίσκεσθε	ἀραρίσκονται
	subjunctive	ἀραρίσκωμαι	ἀραρίσκῃ	ἀραρίσκηται	ἀραρίσκησθον	ἀραρίσκησθον	ἀραρισκώμεθᾰ	ἀραρίσκησθε	ἀραρίσκωνται
	optative	ἀραρισκοίμην	ἀραρίσκοιο	ἀραρίσκοιτο	ἀραρίσκοισθον	ἀραρισκοίσθην	ἀραρισκοίμεθᾰ	ἀραρίσκοισθε	ἀραρίσκοιντο
	imperative		ἀραρίσκου	ἀραρισκέσθω	ἀραρίσκεσθον	ἀραρισκέσθων		ἀραρίσκεσθε	ἀραρισκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀραρίσκειν				ἀραρίσκεσθαι
participle		ἀραρίσκων , ἀραρίσκουσᾰ , ἀράρισκον				ἀραρισκόμενος , ἀραρισκομένη , ἀραρισκόμενον

Imperfect: ἠράρισκον, ἠραρισκόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠράρισκον	ἠράρισκες	ἠράρισκε	ἠραρίσκετον	ἠραρισκέτην	ἠραρίσκομεν	ἠραρίσκετε	ἠράρισκον
middle/ passive	indicative	ἠραρισκόμην	ἠραρίσκου	ἠραρίσκετο	ἠραρίσκεσθον	ἠραρισκέσθην	ἠραρισκόμεθᾰ	ἠραρίσκεσθε	ἠραρίσκοντο

Aorist: ἦρσα, ἠρσάμην, ἤρθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἦρσα	ἦρσας	ἦρσε	ἤρσατον	ἠρσάτην	ἤρσαμεν	ἤρσατε	ἦρσαν
	subjunctive	ἄρσω	ἄρσῃς	ἄρσῃ	ἄρσητον	ἄρσητον	ἄρσωμεν	ἄρσητε	ἄρσωσῐ(ν)
	optative	ἄρσαιμῐ	ἄρσαις/ ἄρσειας	ἄρσαι/ ἄρσειε	ἄρσαιτον	ἀρσαίτην	ἄρσαιμεν	ἄρσαιτε	ἄρσαιεν/ ἄρσειαν
	imperative		ἆρσον	ἀρσάτω	ἄρσατον	ἀρσάτων		ἄρσατε	ἀρσάντων
middle	indicative	ἠρσάμην	ἤρσω	ἤρσατο	ἤρσασθον	ἠρσάσθην	ἠρσάμεθα	ἤρσασθε	ἤρσαντο
	subjunctive	ἄρσωμαι	ἄρσῃ	ἄρσηται	ἄρσησθον	ἄρσησθον	ἀρσώμεθα	ἄρσησθε	ἄρσωνται
	optative	ἀρσαίμην	ἄρσαιο	ἄρσαιτο	ἄρσαισθον	ἀρσαίσθην	ἀρσαίμεθα	ἄρσαισθε	ἄρσαιντο
	imperative		ἆρσαι	ἀρσάσθω	ἄρσασθον	ἀρσάσθων		ἄρσασθε	ἀρσάσθων
passive	indicative	ἤρθην	ἤρθης	ἤρθη	ἤρθητον	ἠρθήτην	ἤρθημεν	ἤρθητε	ἤρθησαν
	subjunctive	ἀρθῶ	ἀρθῇς	ἀρθῇ	ἀρθῆτον	ἀρθῆτον	ἀρθῶμεν	ἀρθῆτε	ἀρθῶσῐ(ν)
	optative	ἀρθείην	ἀρθείης	ἀρθείη	ἀρθεῖτον/ ἀρθείητον	ἀρθείτην/ ἀρθειήτην	ἀρθεῖμεν/ ἀρθείημεν	ἀρθεῖτε/ ἀρθείητε	ἀρθεῖεν/ ἀρθείησαν
	imperative		ἄρθητι	ἀρθήτω	ἄρθητον	ἀρθήτων		ἄρθητε	ἀρθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἆρσαι			ἄρσασθαι		ἀρθῆναι
participle	m	ἄρσᾱς			ἀρσάμενος		ἀρθείς
	f	ἄρσᾱσα			ἀρσαμένη		ἀρθεῖσα
	n	ἆρσαν			ἀρσάμενον		ἀρθέν

Aorist: ἄρσα, ἀρσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄρσα	ἄρσας	ἄρσε	ἄρσατον	ἀρσάτην	ἄρσαμεν	ἄρσατε	ἄρσαν
	subjunctive	ἄρσω	ἄρσῃς	ἄρσῃ	ἄρσητον	ἄρσητον	ἄρσωμεν	ἄρσητε	ἄρσωσῐ(ν)
	optative	ἄρσαιμῐ	ἄρσαις/ ἄρσειας	ἄρσαι/ ἄρσειε	ἄρσαιτον	ἀρσαίτην	ἄρσαιμεν	ἄρσαιτε	ἄρσαιεν/ ἄρσειαν
	imperative		ἄρσον	ἀρσάτω	ἄρσατον	ἀρσάτων		ἄρσατε	ἀρσάντων
middle	indicative	ἀρσάμην	ἄρσω	ἄρσατο	ἄρσασθον	ἀρσάσθην	ἀρσάμεθα	ἄρσασθε	ἄρσαντο
	subjunctive	ἄρσωμαι	ἄρσῃ	ἄρσηται	ἄρσησθον	ἄρσησθον	ἀρσώμεθα	ἄρσησθε	ἄρσωνται
	optative	ἀρσαίμην	ἄρσαιο	ἄρσαιτο	ἄρσαισθον	ἀρσαίσθην	ἀρσαίμεθα	ἄρσαισθε	ἄρσαιντο
	imperative		ἄρσαι	ἀρσάσθω	ἄρσασθον	ἀρσάσθων		ἄρσασθε	ἀρσάσθων
		active				middle
infinitive		ἄρσαι				ἄρσασθαι
participle	m	ἄρσᾱς				ἀρσάμενος
	f	ἄρσᾱσα				ἀρσαμένη
	n	ἄρσαν				ἀρσάμενον

Aorist: ἤραρον, ἠραρόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤραρον	ἤραρες	ἤραρε	ἠράρετον	ἠραρέτην	ἠράρομεν	ἠράρετε	ἤραρον
	subjunctive	ἀράρω	ἀράρῃς	ἀράρῃ	ἀράρητον	ἀράρητον	ἀράρωμεν	ἀράρητε	ἀράρωσῐ(ν)
	optative	ἀράροιμῐ	ἀράροις	ἀράροι	ἀράροιτον	ἀραροίτην	ἀράροιμεν	ἀράροιτε	ἀράροιεν
	imperative		ἄραρε	ἀραρέτω	ἀράρετον	ἀραρέτων		ἀράρετε	ἀραρόντων
middle	indicative	ἠραρόμην	ἠράρου	ἠράρετο	ἠράρεσθον	ἠραρέσθην	ἠραρόμεθᾰ	ἠράρεσθε	ἠράροντο
	subjunctive	ἀράρωμαι	ἀράρῃ	ἀράρηται	ἀράρησθον	ἀράρησθον	ἀραρώμεθᾰ	ἀράρησθε	ἀράρωνται
	optative	ἀραροίμην	ἀράροιο	ἀράροιτο	ἀράροισθον	ἀραροίσθην	ἀραροίμεθᾰ	ἀράροισθε	ἀράροιντο
	imperative		ἀραροῦ	ἀραρέσθω	ἀράρεσθον	ἀραρέσθων		ἀράρεσθε	ἀραρέσθων
		active				middle
infinitive		ἀραρεῖν				ἀραρέσθαι
participle	m	ἀραρών				ἀραρόμενος
	f	ἀραροῦσᾰ				ἀραρομένη
	n	ἀραρόν				ἀραρόμενον

Perfect: ἄραρα, ἀρήρεμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄραρα	ἄραρας	ἄραρε	ἀράρατον	ἀράρατον	ἀράραμεν	ἀράρατε	ἀράρᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀραρὼς ὦ/ ἀράρω	ἀραρὼς ᾖς/ ἀράρῃς	ἀραρὼς ᾖ/ ἀράρῃ	ἀραρότε ἦτον/ ἀράρητον	ἀραρότε ἦτον/ ἀράρητον	ἀραρότες ὦμεν/ ἀράρωμεν	ἀραρότες ἦτε/ ἀράρητε	ἀραρότες ὦσῐ(ν)/ ἀράρωσῐ(ν)
	optative	ἀραρὼς εἴην/ ἀράροιμῐ/ ἀραροίην	ἀραρὼς εἴης/ ἀράροις/ ἀραροίης	ἀραρὼς εἴη/ ἀράροι/ ἀραροίη	ἀραρότε εἴητον/ ἀραρότε εἶτον/ ἀράροιτον	ἀραρὀτε εἰήτην/ ἀραρότε εἴτην/ ἀραροίτην	ἀραρότες εἴημεν/ ἀραρότες εἶμεν/ ἀράροιμεν	ἀραρότες εἴητε/ ἀραρότες εἶτε/ ἀράροιτε	ἀραρότες εἴησαν/ ἀραρότε εἶεν/ ἀράροιεν
	imperative		ἀραρὼς ἴσθῐ	ἀραρὼς ἔστω	ἀραρότε ἔστον	ἀραρότε ἔστων		ἀραρότες ἔστε	ἀραρότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἀρήρεμαι	ἀρήρεσαι	ἀρήρεται	ἀρήρεσθον	ἀρήρεσθον	ἀρηρέμεθα	ἀρήρεσθε	ἀρήρενται
	subjunctive	ἀρηρεμένος ὦ	ἀρηρεμένος ᾖς	ἀρηρεμένος ᾖ	ἀρηρεμένω ἦτον	ἀρηρεμένω ἦτον	ἀρηρεμένοι ὦμεν	ἀρηρεμένοι ἦτε	ἀρηρεμένοι ὦσῐ
	optative	ἀρηρεμένος εἴην	ἀρηρεμένος εἴης	ἀρηρεμένος εἴη	ἀρηρεμένοι εἴητον/ ἀρηρεμένοι εἶτον	ἀρηρεμένω εἰήτην/ ἀρηρεμένω εἴτην	ἀρηρεμένοι εἴημεν/ ἀρηρεμένοι εἶμεν	ἀρηρεμένοι εἴητε/ ἀρηρεμένοι εἶτε	ἀρηρεμένοι εἴησαν/ ἀρηρεμένοι εἶεν
	imperative		ἀρήρεσο	ἀρηρέσθω	ἀρήρεσθον	ἀρηρέσθων		ἀρήρεσθε	ἀρηρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀραρέναι				ἀρηρέσθαι
participle		ἀραρώς , ἀραρυῖα , ἀραρός				ἀρηρεμένος , ἀρηρεμένη , ἀρηρεμένον

Pluperfect: ἠρήρειν/ἠρήρη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρήρειν/ ἠρήρη	ἠρήρεις/ ἠρήρης	ἠρήρει(ν)	ἠρήρετον	ἠρηρέτην	ἠρήρεμεν	ἠρήρετε	ἠρήρεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠρηρέμην	ἠρήρεσο	ἠρήρετο	ἠρήρεσθον	ἠρηρέσθην	ἠρηρέμεθᾰ	ἠρήρεσθε	ἠρήρεντο

References

ἀραρίσκω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀραρίσκω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀραρίσκω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἀραρίσκω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἀραρίσκω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀραρίσκω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Etymology

A reduplicated present from Proto-Indo-European *h₂er-, suffixed with -σκω ‎(-skō), from Proto-Indo-European *-sḱéti. Cognates include Old Armenian արարի ‎(arari, “I did”), Avestan [script needed] ‎(arǝm), and Sanskrit ऋत ‎(ṛtá)

Pronunciation

5th BC Attic: IPA: /a.ra.rís.kɔː/ ambiguous vowel ί at 5
1st BC Egyptian: IPA: /a.ra.ˈris.ko/
4th AD Koine: IPA: /a.ra.ˈris.ko/
10th AD Byzantine: IPA: /a.ra.ˈris.ko/
15th AD Constantinopolitan: IPA: /a.ra.ˈris.ko/

Definify.com

Definition 2024

ἀραρίσκω

ἀραρίσκω

Ancient Greek

Verb

Usage notes

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results