Definify.com

Definition 2024

ἀγαθοποιέω

Ancient Greek

Verb

ἀγαθοποιέω • ‎(agathopoiéō) (Koine)

(transitive, intransitive) To do good to, be helpful to; to benefit
(intransitive) To act morally, dutifully

Inflection

Present: ἀγαθοποιέω, ἀγαθοποιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαθοποιέω	ἀγαθοποιέεις	ἀγαθοποιέει	ἀγαθοποιέετον	ἀγαθοποιέετον	ἀγαθοποιέομεν	ἀγαθοποιέετε	ἀγαθοποιέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαθοποιέω	ἀγαθοποιέῃς	ἀγαθοποιέῃ	ἀγαθοποιέητον	ἀγαθοποιέητον	ἀγαθοποιέωμεν	ἀγαθοποιέητε	ἀγαθοποιέωσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοποιέοιμῐ	ἀγαθοποιέοις	ἀγαθοποιέοι	ἀγαθοποιέοιτον	ἀγαθοποιεοίτην	ἀγαθοποιέοιμεν	ἀγαθοποιέοιτε	ἀγαθοποιέοιεν
	imperative		ἀγαθοποίεε	ἀγαθοποιεέτω	ἀγαθοποιέετον	ἀγαθοποιεέτων		ἀγαθοποιέετε	ἀγαθοποιεόντων
middle/ passive	indicative	ἀγαθοποιέομαι	ἀγαθοποιέῃ, ἀγαθοποιέει	ἀγαθοποιέεται	ἀγαθοποιέεσθον	ἀγαθοποιέεσθον	ἀγαθοποιεόμεθᾰ	ἀγαθοποιέεσθε	ἀγαθοποιέονται
	subjunctive	ἀγαθοποιέωμαι	ἀγαθοποιέῃ	ἀγαθοποιέηται	ἀγαθοποιέησθον	ἀγαθοποιέησθον	ἀγαθοποιεώμεθᾰ	ἀγαθοποιέησθε	ἀγαθοποιέωνται
	optative	ἀγαθοποιεοίμην	ἀγαθοποιέοιο	ἀγαθοποιέοιτο	ἀγαθοποιέοισθον	ἀγαθοποιεοίσθην	ἀγαθοποιεοίμεθᾰ	ἀγαθοποιέοισθε	ἀγαθοποιέοιντο
	imperative		ἀγαθοποιέου	ἀγαθοποιεέσθω	ἀγαθοποιέεσθον	ἀγαθοποιεέσθων		ἀγαθοποιέεσθε	ἀγαθοποιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγαθοποιέειν				ἀγαθοποιέεσθαι
participle	m	ἀγαθοποιέων				ἀγαθοποιεόμενος
	f	ἀγαθοποιέουσᾰ				ἀγαθοποιεομένη
	n	ἀγαθοποιέον				ἀγαθοποιεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀγαθοποιῶ, ἀγαθοποιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαθοποιῶ	ἀγαθοποιεῖς	ἀγαθοποιεῖ	ἀγαθοποιεῖτον	ἀγαθοποιεῖτον	ἀγαθοποιοῦμεν	ἀγαθοποιεῖτε	ἀγαθοποιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγαθοποιῶ	ἀγαθοποιῇς	ἀγαθοποιῇ	ἀγαθοποιῆτον	ἀγαθοποιῆτον	ἀγαθοποιῶμεν	ἀγαθοποιῆτε	ἀγαθοποιῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοποιοίην, ἀγαθοποιοῖμῐ	ἀγαθοποιοίης, ἀγαθοποιοῖς	ἀγαθοποιοίη, ἀγαθοποιοῖ	ἀγαθοποιοῖτον, ἀγαθοποιοίητον	ἀγαθοποιοίτην, ἀγαθοποιοιήτην	ἀγαθοποιοῖμεν, ἀγαθοποιοίημεν	ἀγαθοποιοῖτε, ἀγαθοποιοίητε	ἀγαθοποιοῖεν, ἀγαθοποιοίησᾰν
	imperative		ἀγαθοποίει	ἀγαθοποιείτω	ἀγαθοποιεῖτον	ἀγαθοποιείτων		ἀγαθοποιεῖτε	ἀγαθοποιούντων
middle/ passive	indicative	ἀγαθοποιοῦμαι	ἀγαθοποιεῖ, ἀγαθοποιῇ	ἀγαθοποιεῖται	ἀγαθοποιεῖσθον	ἀγαθοποιεῖσθον	ἀγαθοποιούμεθᾰ	ἀγαθοποιεῖσθε	ἀγαθοποιοῦνται
	subjunctive	ἀγαθοποιῶμαι	ἀγαθοποιῇ	ἀγαθοποιῆται	ἀγαθοποιῆσθον	ἀγαθοποιῆσθον	ἀγαθοποιώμεθᾰ	ἀγαθοποιῆσθε	ἀγαθοποιῶνται
	optative	ἀγαθοποιοίμην	ἀγαθοποιοῖο	ἀγαθοποιοῖτο	ἀγαθοποιοῖσθον	ἀγαθοποιοίσθην	ἀγαθοποιοίμεθᾰ	ἀγαθοποιοῖσθε	ἀγαθοποιοῖντο
	imperative		ἀγαθοποιοῦ	ἀγαθοποιείσθω	ἀγαθοποιεῖσθον	ἀγαθοποιείσθων		ἀγαθοποιεῖσθε	ἀγαθοποιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγαθοποιεῖν				ἀγαθοποιεῖσθαι
participle	m	ἀγαθοποιῶν				ἀγαθοποιούμενος
	f	ἀγαθοποιοῦσᾰ				ἀγαθοποιουμένη
	n	ἀγαθοποιοῦν				ἀγαθοποιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠγαθοποίεον, ἠγαθοποιεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαθοποίεον	ἠγαθοποίεες	ἠγαθοποίεε(ν)	ἠγαθοποιέετον	ἠγαθοποιεέτην	ἠγαθοποιέομεν	ἠγαθοποιέετε	ἠγαθοποίεον
middle/ passive	indicative	ἠγαθοποιεόμην	ἠγαθοποιέου	ἠγαθοποιέετο	ἠγαθοποιέεσθον	ἠγαθοποιεέσθην	ἠγαθοποιεόμεθᾰ	ἠγαθοποιέεσθε	ἠγαθοποιέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠγαθοποίουν, ἠγαθοποιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαθοποίουν	ἠγαθοποίεις	ἠγαθοποίει	ἠγαθοποιεῖτον	ἠγαθοποιείτην	ἠγαθοποιοῦμεν	ἠγαθοποιεῖτε	ἠγαθοποίουν
middle/ passive	indicative	ἠγαθοποιούμην	ἠγαθοποιοῦ	ἠγαθοποιεῖτο	ἠγαθοποιεῖσθον	ἠγαθοποιείσθην	ἠγαθοποιούμεθᾰ	ἠγαθοποιεῖσθε	ἠγαθοποιοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀγαθοποιήσω, ἀγαθοποιήσομαι, ἀγαθοποιηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγαθοποιήσω	ἀγαθοποιήσεις	ἀγαθοποιήσει	ἀγαθοποιήσετον	ἀγαθοποιήσετον	ἀγαθοποιήσομεν	ἀγαθοποιήσετε	ἀγαθοποιήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀγαθοποιήσοιμῐ	ἀγαθοποιήσοις	ἀγαθοποιήσοι	ἀγαθοποιήσοιτον	ἀγαθοποιησοίτην	ἀγαθοποιήσοιμεν	ἀγαθοποιήσοιτε	ἀγαθοποιήσοιεν
middle	indicative	ἀγαθοποιήσομαι	ἀγαθοποιήσῃ, ἀγαθοποιήσει	ἀγαθοποιήσεται	ἀγαθοποιήσεσθον	ἀγαθοποιήσεσθον	ἀγαθοποιησόμεθᾰ	ἀγαθοποιήσεσθε	ἀγαθοποιήσονται
middle	optative	ἀγαθοποιησοίμην	ἀγαθοποιήσοιο	ἀγαθοποιήσοιτο	ἀγαθοποιήσοισθον	ἀγαθοποιησοίσθην	ἀγαθοποιησοίμεθᾰ	ἀγαθοποιήσοισθε	ἀγαθοποιήσοιντο
passive	indicative	ἀγαθοποιηθήσομαι	ἀγαθοποιηθήσῃ	ἀγαθοποιηθήσεται	ἀγαθοποιηθήσεσθον	ἀγαθοποιηθήσεσθον	ἀγαθοποιηθησόμεθᾰ	ἀγαθοποιηθήσεσθε	ἀγαθοποιηθήσονται
passive	optative	ἀγαθοποιηθησοίμην	ἀγαθοποιηθήσοιο	ἀγαθοποιηθήσοιτο	ἀγαθοποιηθήσοισθον	ἀγαθοποιηθησοίσθην	ἀγαθοποιηθησοίμεθᾰ	ἀγαθοποιηθήσοισθε	ἀγαθοποιηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγαθοποιήσειν			ἀγαθοποιήσεσθαι		ἀγαθοποιηθήσεσθαι
participle	m	ἀγαθοποιήσων			ἀγαθοποιησόμενος		ἀγαθοποιηθησόμενος
	f	ἀγαθοποιήσουσᾰ			ἀγαθοποιησομένη		ἀγαθοποιηθησομένη
	n	ἀγαθοποιῆσον			ἀγαθοποιησόμενον		ἀγαθοποιηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠγαθοποίησᾰ, ἠγαθοποιησᾰ́μην, ἠγαθοποιήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγαθοποίησᾰ	ἠγαθοποίησᾰς	ἠγαθοποίησε(ν)	ἠγαθοποιήσᾰτον	ἠγαθοποιησᾰ́την	ἠγαθοποιήσᾰμεν	ἠγαθοποιήσᾰτε	ἠγαθοποίησᾰν
	subjunctive	ἀγαθοποιήσω	ἀγαθοποιήσῃς	ἀγαθοποιήσῃ	ἀγαθοποιήσητον	ἀγαθοποιήσητον	ἀγαθοποιήσωμεν	ἀγαθοποιήσητε	ἀγαθοποιήσωσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοποιήσαιμῐ	ἀγαθοποιήσειᾰς, ἀγαθοποιήσαις	ἀγαθοποιήσειε(ν), ἀγαθοποιήσαι	ἀγαθοποιήσαιτον	ἀγαθοποιησαίτην	ἀγαθοποιήσαιμεν	ἀγαθοποιήσαιτε	ἀγαθοποιήσειᾰν, ἀγαθοποιήσαιεν
	imperative		ἀγαθοποίησον	ἀγαθοποιησᾰ́τω	ἀγαθοποιήσᾰτον	ἀγαθοποιησᾰ́των		ἀγαθοποιήσᾰτε	ἀγαθοποιησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγαθοποιησᾰ́μην	ἠγαθοποιήσω	ἠγαθοποιήσᾰτο	ἠγαθοποιήσᾰσθον	ἠγαθοποιησᾰ́σθην	ἠγαθοποιησᾰ́μεθᾰ	ἠγαθοποιήσᾰσθε	ἠγαθοποιήσᾰντο
	subjunctive	ἀγαθοποιήσωμαι	ἀγαθοποιήσῃ	ἀγαθοποιήσηται	ἀγαθοποιήσησθον	ἀγαθοποιήσησθον	ἀγαθοποιησώμεθᾰ	ἀγαθοποιήσησθε	ἀγαθοποιήσωνται
	optative	ἀγαθοποιησαίμην	ἀγαθοποιήσαιο	ἀγαθοποιήσαιτο	ἀγαθοποιήσαισθον	ἀγαθοποιησαίσθην	ἀγαθοποιησαίμεθᾰ	ἀγαθοποιήσαισθε	ἀγαθοποιήσαιντο
	imperative		ἀγαθοποίησαι	ἀγαθοποιησᾰ́σθω	ἀγαθοποιήσᾰσθον	ἀγαθοποιησᾰ́σθων		ἀγαθοποιήσᾰσθε	ἀγαθοποιησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγαθοποιήθην	ἠγαθοποιήθης	ἠγαθοποιήθη	ἠγαθοποιήθητον	ἠγαθοποιηθήτην	ἠγαθοποιήθημεν	ἠγαθοποιήθητε	ἠγαθοποιήθησᾰν
	subjunctive	ἀγαθοποιηθῶ	ἀγαθοποιηθῇς	ἀγαθοποιηθῇ	ἀγαθοποιηθῆτον	ἀγαθοποιηθῆτον	ἀγαθοποιηθῶμεν	ἀγαθοποιηθῆτε	ἀγαθοποιηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγαθοποιηθείην	ἀγαθοποιηθείης	ἀγαθοποιηθείη	ἀγαθοποιηθεῖτον, ἀγαθοποιηθείητον	ἀγαθοποιηθείτην, ἀγαθοποιηθειήτην	ἀγαθοποιηθεῖμεν, ἀγαθοποιηθείημεν	ἀγαθοποιηθεῖτε, ἀγαθοποιηθείητε	ἀγαθοποιηθεῖεν, ἀγαθοποιηθείησᾰν
	imperative		ἀγαθοποιήθητῐ	ἀγαθοποιηθήτω	ἀγαθοποιήθητον	ἀγαθοποιηθήτων		ἀγαθοποιήθητε	ἀγαθοποιηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγαθοποιῆσαι			ἀγαθοποιήσᾰσθαι		ἀγαθοποιηθῆναι
participle	m	ἀγαθοποιήσᾱς			ἀγαθοποιησᾰ́μενος		ἀγαθοποιηθείς
	f	ἀγαθοποιήσᾱσᾰ			ἀγαθοποιησᾰμένη		ἀγαθοποιηθεῖσᾰ
	n	ἀγαθοποιῆσᾰν			ἀγαθοποιησᾰ́μενον		ἀγαθοποιηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ἀγαθοποιέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀγαθοποιέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἀγαθοποιέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G15”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἀγαθοποιέω

ἀγαθοποιέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results