Thai

Noun

ผู้เยาว์ • ‎(pûu-yao)

1. (law) minor: person under the legal age of full responsibility.
   • 1990, พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ ๑๐) พ.ศ. ๒๕๓๓:

     มาตรา ๓ ให้ยกเลิกความในมาตรา ๑๔๓๖ และมาตรา ๑๔๓๗ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน "มาตรา ๑๔๓๖ ผู้เยาว์จะทำการหมั้นได้ต้องได้รับความยินยอมของบุคคลดังต่อไปนี้...(๓) ผู้รับบุตรบุญธรรม ในกรณีที่ผู้เยาว์เป็นบุตรบุญธรรม‎

     mâat-dtraa sǎam hâi yók-lə̂ək kwaam nai mâat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp hòk lɛ́ mâat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp jèt hɛ̀ng bprà-muuan-gòt-mǎai-pɛ̂ng-lɛ́-paa-nít lɛ́ hâi chái kwaam dtɔ̀ɔ-bpai-níi tɛɛn "âat-dtraa nʉ̀ng pan sìi rɔ́ɔi sǎam-sìp hòk pûu-yao jà tam gaan-mân dâai dtɔ̂ng dâai-ráp kwaam-yin-yɔɔm kɔ̌ɔng bùk-kon dang-dtɔ̀ɔ-bpai-níi...à-nú-mâat-dtraa sǎam pûu-ráp-bùt-bun-tam nai gà-rá-nii tîi pûu-yao bpen bùt-bun-tam

     Section 3 The provisions of Section 1436 and Section 1437 of the Civil and Commercial Code shall be repealed and replaced by the following: "Section 1436 In order to make an engagement, a minor must obtain the consent of the following person... (3) the adoptive parent, in case the minor is an adopted child;

Related terms