Definify.com

Definition 2024


सुंदर

सुन्दर

Hindi

Adjective

सुन्दर (sundar) (comparative सुन्दरतर, superlative सुन्दरतम, Urdu spelling سندر)

  1. beautiful, handsome, pretty, graceful, lovely, good-looking
    इस लड़की का लेख बहुत सुन्दर है।
    is laṛkī kā lekh bahut sundar hai.
    This girl's handwriting is very beautiful.

Declension

Declension of सुन्दर
masculine feminine
singular plural singular plural
direct सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar)
indirect सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar)
vocative सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar) सुन्दर (sundar)

Synonyms

Antonyms

References

  • Hardev Bahri (accessed 10-25-2012), “Learners' Hindi-English Dictionary”, in (Please provide the title of the work)

Nepali

Adjective

सुन्दर (sundara), pronounced सुन्दर् (sundar)

  1. beautiful, attractive

Sanskrit

Etymology

From earlier *sūnara- (*sūnara-), from सूनर (sū-nára, glad, joyous; delightful), with non-etymological medial -d- (-d-).

Adjective

सुन्दर (sundara)

  1. beautiful, handsome, lovely, charming, agreeable (MBh., Kāv. etc.)
    • Mahābhārata, Book IV, 14.30:
      ahaṃ ca te, sundari, dāsavat sthitaḥ
      sadā bhaviṣye vaśa|go, var’|ānane.
      I, too, stand before you as a slave and I will always be obedient, bewitching, lovely-faced lady.
  2. noble (Subh.)

Declension

Masculine a-stem declension of सुन्दर
Nom. sg. सुन्दरः (sundaraḥ)
Gen. sg. सुन्दरस्य (sundarasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुन्दरः (sundaraḥ) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दराः (sundarāḥ)
Vocative सुन्दर (sundara) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दराः (sundarāḥ)
Accusative सुन्दरम् (sundaram) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दरान् (sundarān)
Instrumental सुन्दरेण (sundareṇa) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरैः (sundaraiḥ)
Dative सुन्दराय (sundarāya) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Ablative सुन्दरात् (sundarāt) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Genitive सुन्दरस्य (sundarasya) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दराणाम् (sundarāṇām)
Locative सुन्दरे (sundare) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दरेषु (sundareṣu)
Feminine ī-stem declension of सुन्दर
Nom. sg. सुन्दरी (sundarī)
Gen. sg. सुन्दर्याः (sundaryāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative सुन्दरी (sundarī) सुन्दर्यौ (sundaryau) सुन्दर्यः (sundaryaḥ)
Vocative सुन्दरि (sundari) सुन्दर्यौ (sundaryau) सुन्दर्यः (sundaryaḥ)
Accusative सुन्दरीम् (sundarīm) सुन्दर्यौ (sundaryau) सुन्दरीः (sundarīḥ)
Instrumental सुन्दर्या (sundaryā) सुन्दरीभ्याम् (sundarībhyām) सुन्दरीभिः (sundarībhiḥ)
Dative सुन्दर्यै (sundaryai) सुन्दरीभ्याम् (sundarībhyām) सुन्दरीभ्यः (sundarībhyaḥ)
Ablative सुन्दर्याः (sundaryāḥ) सुन्दरीभ्याम् (sundarībhyām) सुन्दरीभ्यः (sundarībhyaḥ)
Genitive सुन्दर्याः (sundaryāḥ) सुन्दर्योः (sundaryoḥ) सुन्दरीणाम् (sundarīṇām)
Locative सुन्दर्याम् (sundaryām) सुन्दर्योः (sundaryoḥ) सुन्दरीषु (sundarīṣu)
Neuter a-stem declension of सुन्दर
Nom. sg. सुन्दरम् (sundaram)
Gen. sg. सुन्दरस्य (sundarasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुन्दरम् (sundaram) सुन्दरे (sundare) सुन्दराणि (sundarāṇi)
Vocative सुन्दर (sundara) सुन्दरे (sundare) सुन्दराणि (sundarāṇi)
Accusative सुन्दरम् (sundaram) सुन्दरे (sundare) सुन्दराणि (sundarāṇi)
Instrumental सुन्दरेण (sundareṇa) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरैः (sundaraiḥ)
Dative सुन्दरा (sundarā) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Ablative सुन्दरात् (sundarāt) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Genitive सुन्दरस्य (sundarasya) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दराणाम् (sundarāṇām)
Locative सुन्दरे (sundare) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दरेषु (sundareṣu)

Related terms

Noun

सुन्दर (sundara) m|tr=sundara

  1. Clerodendron phlomoides (L.)
  2. a palace of a particular form (L.)
  3. name of कामदेव​ (kāma-deva) (L.)
  4. name of a serpent-demon (Buddh.)
  5. name of a son of प्रविलसेन​ (Pravilasena)
  6. name of various authors (also with आचार्य (ācārya), कवि (kavi), भट्ट (bhaṭṭa) etc.)

Declension

Masculine a-stem declension of सुन्दर
Nom. sg. सुन्दरः (sundaraḥ)
Gen. sg. सुन्दरस्य (sundarasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुन्दरः (sundaraḥ) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दराः (sundarāḥ)
Vocative सुन्दर (sundara) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दराः (sundarāḥ)
Accusative सुन्दरम् (sundaram) सुन्दरौ (sundarau) सुन्दरान् (sundarān)
Instrumental सुन्दरेन (sundarena) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरैः (sundaraiḥ)
Dative सुन्दराय (sundarāya) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Ablative सुन्दरात् (sundarāt) सुन्दराभ्याम् (sundarābhyām) सुन्दरेभ्यः (sundarebhyaḥ)
Genitive सुन्दरस्य (sundarasya) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दरानाम् (sundarānām)
Locative सुन्दरे (sundare) सुन्दरयोः (sundarayoḥ) सुन्दरेषु (sundareṣu)

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1227
  • Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen (in German), volume II, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 740
  • Mayrhofer, Manfred (2001) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen (in German), volume III, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 516