Definify.com
Definition 2024
शस्त्र
शस्त्र
See also: शास्त्र
Hindi
Noun
शस्त्र • (śastr) m (Urdu spelling شستر)
- weapon, sword, dagger; any handheld instrument used for cutting, wounding, or self-defense
- तलवार, छुरी, गदा इत्यादि को शस्त्र कहते हैं।
- Swords, knives, clubs, etc. are examples of weapons.
Synonyms
- हथियार (hathiyār)
See also
- अस्त्र (astra)
References
- John T. Platts (accessed 10-24-2012), “A Dictionary of Urdu, Classical Hindi, and English”, in (Please provide the title of the work)
Sanskrit
Etymology 1
Noun
शस्त्र • (śastrá) n
- invocation, praise (applied to any hymn recited either audibly or inaudibly , as opposed to स्तोम (stoma), which is sung , but especially the verses recited by the hotṛ and his assistant as an accompaniment to the grahas at the soma libation)
- reciting, recitation
Declension
| Neuter a-stem declension of शस्त्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | शस्त्रम् (śastram) | ||
| Gen. sg. | शस्त्रस्य (śastrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | शस्त्रम् (śastram) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Vocative | शस्त्र (śastra) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Accusative | शस्त्रम् (śastram) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Instrumental | शस्त्रेण (śastreṇa) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रैः (śastraiḥ) |
| Dative | शस्त्रा (śastrā) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Ablative | शस्त्रात् (śastrāt) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Genitive | शस्त्रस्य (śastrasya) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्राणाम् (śastrāṇām) |
| Locative | शस्त्रे (śastre) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्रेषु (śastreṣu) |
Etymology 2
Noun
शस्त्र • (śastrá) m
Declension
| Masculine a-stem declension of शस्त्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | शस्त्रः (śastraḥ) | ||
| Gen. sg. | शस्त्रस्य (śastrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | शस्त्रः (śastraḥ) | शस्त्रौ (śastrau) | शस्त्राः (śastrāḥ) |
| Vocative | शस्त्र (śastra) | शस्त्रौ (śastrau) | शस्त्राः (śastrāḥ) |
| Accusative | शस्त्रम् (śastram) | शस्त्रौ (śastrau) | शस्त्रान् (śastrān) |
| Instrumental | शस्त्रेण (śastreṇa) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रैः (śastraiḥ) |
| Dative | शस्त्राय (śastrāya) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Ablative | शस्त्रात् (śastrāt) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Genitive | शस्त्रस्य (śastrasya) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्राणाम् (śastrāṇām) |
| Locative | शस्त्रे (śastre) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्रेषु (śastreṣu) |
Noun
शस्त्र • (śastrá) n
- an instrument for cutting or wounding , knife , sword , dagger , any weapon (even applied to an arrow Bhat2t2. ; weapons are said to be of four kinds, पाणिमुक्त (pāṇi-mukta), यन्त्रमुक्त (yantra-mukta), मुक्तामुक्त (muktā*mukta), and अमुक्त (amukta))
- any instrument or tool
- iron, steel
Declension
| Neuter a-stem declension of शस्त्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | शस्त्रम् (śastram) | ||
| Gen. sg. | शस्त्रस्य (śastrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | शस्त्रम् (śastram) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Vocative | शस्त्र (śastra) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Accusative | शस्त्रम् (śastram) | शस्त्रे (śastre) | शस्त्राणि (śastrāṇi) |
| Instrumental | शस्त्रेण (śastreṇa) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रैः (śastraiḥ) |
| Dative | शस्त्रा (śastrā) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Ablative | शस्त्रात् (śastrāt) | शस्त्राभ्याम् (śastrābhyām) | शस्त्रेभ्यः (śastrebhyaḥ) |
| Genitive | शस्त्रस्य (śastrasya) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्राणाम् (śastrāṇām) |
| Locative | शस्त्रे (śastre) | शस्त्रयोः (śastrayoḥ) | शस्त्रेषु (śastreṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1044