Definify.com

Definition 2024


फेन

फेन

Sanskrit

Noun

फेन (phéna) m, n

  1. foam, froth, scum
  2. moisture of the lips, saliva

Declension

Masculine a-stem declension of फेन
Nom. sg. फेनः (phenaḥ)
Gen. sg. फेनस्य (phenasya)
Singular Dual Plural
Nominative फेनः (phenaḥ) फेनौ (phenau) फेनाः (phenāḥ)
Vocative फेन (phena) फेनौ (phenau) फेनाः (phenāḥ)
Accusative फेनम् (phenam) फेनौ (phenau) फेनान् (phenān)
Instrumental फेनेन (phenena) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनैः (phenaiḥ)
Dative फेनाय (phenāya) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Ablative फेनात् (phenāt) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Genitive फेनस्य (phenasya) फेनयोः (phenayoḥ) फेनानाम् (phenānām)
Locative फेने (phene) फेनयोः (phenayoḥ) फेनेषु (pheneṣu)
Neuter a-stem declension of फेन
Nom. sg. फेनम् (phenam)
Gen. sg. फेनस्य (phenasya)
Singular Dual Plural
Nominative फेनम् (phenam) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Vocative फेन (phena) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Accusative फेनम् (phenam) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Instrumental फेनेन (phenena) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनैः (phenaiḥ)
Dative फेना (phenā) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Ablative फेनात् (phenāt) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Genitive फेनस्य (phenasya) फेनयोः (phenayoḥ) फेनानाम् (phenānām)
Locative फेने (phene) फेनयोः (phenayoḥ) फेनेषु (pheneṣu)

Noun

फेन (phéna) n

  1. Os Sepiae (white cuttle-fish bone, supposed to be indurated foam of the sea)

Declension

Neuter a-stem declension of फेन
Nom. sg. फेनम् (phenam)
Gen. sg. फेनस्य (phenasya)
Singular Dual Plural
Nominative फेनम् (phenam) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Vocative फेन (phena) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Accusative फेनम् (phenam) फेने (phene) फेनानि (phenāni)
Instrumental फेनेन (phenena) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनैः (phenaiḥ)
Dative फेना (phenā) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Ablative फेनात् (phenāt) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Genitive फेनस्य (phenasya) फेनयोः (phenayoḥ) फेनानाम् (phenānām)
Locative फेने (phene) फेनयोः (phenayoḥ) फेनेषु (pheneṣu)

Noun

फेन (phéna) m

  1. name of a man

Declension

Masculine a-stem declension of फेन
Nom. sg. फेनः (phenaḥ)
Gen. sg. फेनस्य (phenasya)
Singular Dual Plural
Nominative फेनः (phenaḥ) फेनौ (phenau) फेनाः (phenāḥ)
Vocative फेन (phena) फेनौ (phenau) फेनाः (phenāḥ)
Accusative फेनम् (phenam) फेनौ (phenau) फेनान् (phenān)
Instrumental फेनेन (phenena) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनैः (phenaiḥ)
Dative फेनाय (phenāya) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Ablative फेनात् (phenāt) फेनाभ्याम् (phenābhyām) फेनेभ्यः (phenebhyaḥ)
Genitive फेनस्य (phenasya) फेनयोः (phenayoḥ) फेनानाम् (phenānām)
Locative फेने (phene) फेनयोः (phenayoḥ) फेनेषु (pheneṣu)