Definify.com
Definition 2024
नामकरण
नामकरण
Sanskrit
Etymology
नाम (nāma, “name”) + करण (karaṇa, “making”)
Noun
नामकरण • (nāmakaraṇa) m
Declension
| Masculine a-stem declension of नामकरण | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | नामकरणः (nāmakaraṇaḥ) | ||
| Gen. sg. | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | नामकरणः (nāmakaraṇaḥ) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ) |
| Vocative | नामकरण (nāmakaraṇa) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ) |
| Accusative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणौ (nāmakaraṇau) | नामकरणान् (nāmakaraṇān) |
| Instrumental | नामकरणेन (nāmakaraṇena) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ) |
| Dative | नामकरणाय (nāmakaraṇāya) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| Ablative | नामकरणात् (nāmakaraṇāt) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| Genitive | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām) |
| Locative | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu) |
Noun
नामकरण • (nāmakaraṇa) n
- calling a person by a name (Sarvad.)
- ceremony in which a child is given a name (Kauś.), etc.)
Declension
| Neuter a-stem declension of नामकरण | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | ||
| Gen. sg. | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
| Vocative | नामकरण (nāmakaraṇa) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
| Accusative | नामकरणम् (nāmakaraṇam) | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणानि (nāmakaraṇāni) |
| Instrumental | नामकरणेन (nāmakaraṇena) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ) |
| Dative | नामकरणा (nāmakaraṇā) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| Ablative | नामकरणात् (nāmakaraṇāt) | नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām) | नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ) |
| Genitive | नामकरणस्य (nāmakaraṇasya) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām) |
| Locative | नामकरणे (nāmakaraṇe) | नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ) | नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu) |
Descendants
- Telugu: నామకరణము (nāmakaraṇamu)
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0536