Definify.com

Definition 2024


दन्त

दन्त

Sanskrit

Noun

दन्त (dánta) n, m

  1. tooth (RV. VI, 75, 11, AV. etc.)
  2. the number 32 (Gaṇit.)
  3. an elephant's tusk, ivory (MBh., R. etc.)
  4. the point (of an arrow? अथरी (atharī́)) (RV. IV, 6, 8)
  5. the peak or ridge of a mountain (Haravij. IV, 32, Dharmaśarm. VII, 32)
  6. arbour (Śiś. IV, 40)
  7. a pin used in playing a lute (Haravij. I, 9)

Declension

Masculine a-stem declension of दन्त
Nom. sg. दन्तः (dantaḥ)
Gen. sg. दन्तस्य (dantasya)
Singular Dual Plural
Nominative दन्तः (dantaḥ) दन्तौ (dantau) दन्ताः (dantāḥ)
Vocative दन्त (danta) दन्तौ (dantau) दन्ताः (dantāḥ)
Accusative दन्तम् (dantam) दन्तौ (dantau) दन्तान् (dantān)
Instrumental दन्तेन (dantena) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तैः (dantaiḥ)
Dative दन्ताय (dantāya) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तेभ्यः (dantebhyaḥ)
Ablative दन्तात् (dantāt) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तेभ्यः (dantebhyaḥ)
Genitive दन्तस्य (dantasya) दन्तयोः (dantayoḥ) दन्तानाम् (dantānām)
Locative दन्ते (dante) दन्तयोः (dantayoḥ) दन्तेषु (danteṣu)
Neuter a-stem declension of दन्त
Nom. sg. दन्तम् (dantam)
Gen. sg. दन्तस्य (dantasya)
Singular Dual Plural
Nominative दन्तम् (dantam) दन्ते (dante) दन्तानि (dantāni)
Vocative दन्त (danta) दन्ते (dante) दन्तानि (dantāni)
Accusative दन्तम् (dantam) दन्ते (dante) दन्तानि (dantāni)
Instrumental दन्तेन (dantena) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तैः (dantaiḥ)
Dative दन्ता (dantā) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तेभ्यः (dantebhyaḥ)
Ablative दन्तात् (dantāt) दन्ताभ्याम् (dantābhyām) दन्तेभ्यः (dantebhyaḥ)
Genitive दन्तस्य (dantasya) दन्तयोः (dantayoḥ) दन्तानाम् (dantānām)
Locative दन्ते (dante) दन्तयोः (dantayoḥ) दन्तेषु (danteṣu)

Usage notes

Neuter-gendered form occurs in Rāmāyaṇa VI, 82, 28.

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0468