Definify.com
Definition 2024
վկայութիւն
վկայութիւն
Old Armenian
Noun
վկայութիւն • (vkayutʿiwn)
- witness, testimony, evidence, deposition, attestation
- վկայութիւն յաւիտենից ― vkayutʿiwn yawitenicʿ ― eternal witness
- վկայութիւն տալ, դնել ― vkayutʿiwn tal, dnel ― to bear witness or testimony to, to testify; to protest
- վկայութիւն ի մէջ բերել, մատուցանել ― vkayutʿiwn i mēǰ berel, matucʿanel ― to quote, to cite
- opinion, authority
- ըստ վկայութեան ամենայն աշխարհի ― əst vkayutʿean amenayn ašxarhi ― according to universal opinion
- certificate
- allegation, citation
- martyrdom
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | վկայութիւն (vkayutʿiwn) | վկայութիւնք (vkayutʿiwnkʿ) | |
| genitive | վկայութեան (vkayutʿean) | վկայութեանց (vkayutʿeancʿ) | |
| dative | վկայութեան (vkayutʿean) | վկայութեանց (vkayutʿeancʿ) | |
| accusative | վկայութիւն (vkayutʿiwn) | վկայութիւնս (vkayutʿiwns) | |
| ablative | վկայութենէ (vkayutʿenē) | վկայութեանց (vkayutʿeancʿ) | |
| instrumental | վկայութեամբ (vkayutʿeamb) | վկայութեամբք (vkayutʿeambkʿ) | |
| locative | վկայութեան (vkayutʿean) | վկայութիւնս (vkayutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: վկայություն (vkayutʿyun) (vkayut’yun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “վկայութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy