Definify.com
Definition 2024
շնութիւն
շնութիւն
Old Armenian
Noun
շնութիւն • (šnutʿiwn)
- canine nature
- adultery, fornication
- ըմբռնիլ ի շնութեան ― əmbṙnil i šnutʿean ― to be taken in adultery
- (figuratively) idolatry
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | շնութիւն (šnutʿiwn) | շնութիւնք (šnutʿiwnkʿ) | |
| genitive | շնութեան (šnutʿean) | շնութեանց (šnutʿeancʿ) | |
| dative | շնութեան (šnutʿean) | շնութեանց (šnutʿeancʿ) | |
| accusative | շնութիւն (šnutʿiwn) | շնութիւնս (šnutʿiwns) | |
| ablative | շնութենէ (šnutʿenē) | շնութեանց (šnutʿeancʿ) | |
| instrumental | շնութեամբ (šnutʿeamb) | շնութեամբք (šnutʿeambkʿ) | |
| locative | շնութեան (šnutʿean) | շնութիւնս (šnutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: շնություն (šnutʿyun) (šnut’yun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “շնութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy