Definify.com

Definition 2024

կուռ • ‎(kuṙ)

	singular	plural
nominative	կուռ ‎(kuṙ)	կռներ ‎(kṙner)
dative	կռան ‎(kṙan)	կռների ‎(kṙneri)
ablative	կռնից ‎(kṙnicʿ)	կռներից ‎(kṙnericʿ)
instrumental	կռնով ‎(kṙnov)	կռներով ‎(kṙnerov)
locative	կռնում* ‎(kṙnum*)	կռներում ‎(kṙnerum)
	definite forms
nominative	կուռը/կուռն ‎(kuṙə/kuṙn)	կռները/կռներն ‎(kṙnerə/kṙnern)
dative	կռանը/կռանն ‎(kṙanə/kṙann)	կռներին ‎(kṙnerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	կուռս ‎(kuṙs)	կռներս ‎(kṙners)
dative	կռանս ‎(kṙans)	կռներիս ‎(kṙneris)
ablative	կռնիցս ‎(kṙnicʿs)	կռներիցս ‎(kṙnericʿs)
instrumental	կռնովս ‎(kṙnovs)	կռներովս ‎(kṙnerovs)
locative	կռնումս* ‎(kṙnums*)	կռներումս ‎(kṙnerums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	կուռդ ‎(kuṙd)	կռներդ ‎(kṙnerd)
dative	կռանդ ‎(kṙand)	կռներիդ ‎(kṙnerid)
ablative	կռնիցդ ‎(kṙnicʿd)	կռներիցդ ‎(kṙnericʿd)
instrumental	կռնովդ ‎(kṙnovd)	կռներովդ ‎(kṙnerovd)
locative	կռնումդ* ‎(kṙnumd*)	կռներումդ ‎(kṙnerumd)
*the singular locative is seldom used